Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

тура́нгавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	тура́нгавы	тура́нгавая	тура́нгавае	тура́нгавыя
Р.	тура́нгавага	тура́нгавай тура́нгавае	тура́нгавага	тура́нгавых
Д.	тура́нгаваму	тура́нгавай	тура́нгаваму	тура́нгавым
В.	тура́нгавы (неадуш.) тура́нгавага (адуш.)	тура́нгавую	тура́нгавае	тура́нгавыя (неадуш.) тура́нгавых (адуш.)
Т.	тура́нгавым	тура́нгавай тура́нгаваю	тура́нгавым	тура́нгавымі
М.	тура́нгавым	тура́нгавай	тура́нгавым	тура́нгавых

Крыніцы: piskunou2012.

туранё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

Іншыя варыянты: тураня́.

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

тураня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

Іншыя варыянты: туранё́.

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

турапера́тар

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: sbm2012.

турапера́тар

‘арганізацыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: sbm2012.

Тураспо́лле

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Ту́раў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012.

ту́раўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ту́раўскі	ту́раўская	ту́раўскае	ту́раўскія
Р.	ту́раўскага	ту́раўскай ту́раўскае	ту́раўскага	ту́раўскіх
Д.	ту́раўскаму	ту́раўскай	ту́раўскаму	ту́раўскім
В.	ту́раўскі (неадуш.) ту́раўскага (адуш.)	ту́раўскую	ту́раўскае	ту́раўскія (неадуш.) ту́раўскіх (адуш.)
Т.	ту́раўскім	ту́раўскай ту́раўскаю	ту́раўскім	ту́раўскімі
М.	ту́раўскім	ту́раўскай	ту́раўскім	ту́раўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Ту́раўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

тура́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum