Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

дзярка́та

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
дзярка́та	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

дзярка́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дзярка́ты	дзярка́тая	дзярка́тае	дзярка́тыя
Р.	дзярка́тага	дзярка́тай дзярка́тае	дзярка́тага	дзярка́тых
Д.	дзярка́таму	дзярка́тай	дзярка́таму	дзярка́тым
В.	дзярка́ты (неадуш.) дзярка́тага (адуш.)	дзярка́тую	дзярка́тае	дзярка́тыя (неадуш.) дзярка́тых (адуш.)
Т.	дзярка́тым	дзярка́тай дзярка́таю	дзярка́тым	дзярка́тымі
М.	дзярка́тым	дзярка́тай	дзярка́тым	дзярка́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

дзярка́ценькі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дзярка́ценькі	дзярка́ценькая	дзярка́ценькае	дзярка́ценькія
Р.	дзярка́ценькага	дзярка́ценькай дзярка́ценькае	дзярка́ценькага	дзярка́ценькіх
Д.	дзярка́ценькаму	дзярка́ценькай	дзярка́ценькаму	дзярка́ценькім
В.	дзярка́ценькі (неадуш.) дзярка́ценькага (адуш.)	дзярка́ценькую	дзярка́ценькае	дзярка́ценькія (неадуш.) дзярка́ценькіх (адуш.)
Т.	дзярка́ценькім	дзярка́ценькай дзярка́ценькаю	дзярка́ценькім	дзярка́ценькімі
М.	дзярка́ценькім	дзярка́ценькай	дзярка́ценькім	дзярка́ценькіх

Крыніцы: piskunou2012.

дзярка́ч

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

дзярка́ч

‘венік’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

дзярклі́вы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дзярклі́вы	дзярклі́вая	дзярклі́вае	дзярклі́выя
Р.	дзярклі́вага	дзярклі́вай дзярклі́вае	дзярклі́вага	дзярклі́вых
Д.	дзярклі́ваму	дзярклі́вай	дзярклі́ваму	дзярклі́вым
В.	дзярклі́вы (неадуш.) дзярклі́вага (адуш.)	дзярклі́вую	дзярклі́вае	дзярклі́выя (неадуш.) дзярклі́вых (адуш.)
Т.	дзярклі́вым	дзярклі́вай дзярклі́ваю	дзярклі́вым	дзярклі́вымі
М.	дзярклі́вым	дзярклі́вай	дзярклі́вым	дзярклі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

дзярлі́ва

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
дзярлі́ва	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

дзярлі́вы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дзярлі́вы	дзярлі́вая	дзярлі́вае	дзярлі́выя
Р.	дзярлі́вага	дзярлі́вай дзярлі́вае	дзярлі́вага	дзярлі́вых
Д.	дзярлі́ваму	дзярлі́вай	дзярлі́ваму	дзярлі́вым
В.	дзярлі́вы (неадуш.) дзярлі́вага (адуш.)	дзярлі́вую	дзярлі́вае	дзярлі́выя (неадуш.) дзярлі́вых (адуш.)
Т.	дзярлі́вым	дзярлі́вай дзярлі́ваю	дзярлі́вым	дзярлі́вымі
М.	дзярлі́вым	дзярлі́вай	дзярлі́вым	дзярлі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

дзярмо́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.

дзярне́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum