чапурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
чапурэ́нне | |
чапурэ́ння | |
чапурэ́нню | |
чапурэ́нне | |
чапурэ́ннем | |
чапурэ́нні |
Крыніцы:
чапурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
чапурэ́нне | |
чапурэ́ння | |
чапурэ́нню | |
чапурэ́нне | |
чапурэ́ннем | |
чапурэ́нні |
Крыніцы:
чапцо́вы
прыметнік, адносны
чапцо́вы | чапцо́вая | чапцо́вае | чапцо́выя | |
чапцо́вага | чапцо́вай чапцо́вае |
чапцо́вага | чапцо́вых | |
чапцо́ваму | чапцо́вай | чапцо́ваму | чапцо́вым | |
чапцо́вы | чапцо́вую | чапцо́вае | чапцо́выя | |
чапцо́вым | чапцо́вай чапцо́ваю |
чапцо́вым | чапцо́вымі | |
чапцо́вым | чапцо́вай | чапцо́вым | чапцо́вых |
Крыніцы:
Чапчы́н
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
Чапчы́н | |
Чапчына́ | |
Чапчыну́ | |
Чапчы́н | |
Чапчыно́м | |
Чапчыне́ |
чапяла́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
чапяла́ | чапёлы чапялы́ |
|
чапялы́ | чапёл | |
чапяле́ | чапёлам | |
чапялу́ | чапёлы чапялы́ |
|
чапяло́й чапяло́ю |
чапёламі | |
чапяле́ | чапёлах |
Крыніцы:
Чапяле́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
Чапяле́ва | |
Чапяле́ва | |
Чапяле́ву | |
Чапяле́ва | |
Чапяле́вам | |
Чапяле́ве |
чапялё́ўскі
прыметнік, адносны
чапялё́ўскі | чапялё́ўская | чапялё́ўскае | чапялё́ўскія | |
чапялё́ўскага | чапялё́ўскай чапялё́ўскае |
чапялё́ўскага | чапялё́ўскіх | |
чапялё́ўскаму | чапялё́ўскай | чапялё́ўскаму | чапялё́ўскім | |
чапялё́ўскі ( чапялё́ўскага ( |
чапялё́ўскую | чапялё́ўскае | чапялё́ўскія ( чапялё́ўскіх ( |
|
чапялё́ўскім | чапялё́ўскай чапялё́ўскаю |
чапялё́ўскім | чапялё́ўскімі | |
чапялё́ўскім | чапялё́ўскай | чапялё́ўскім | чапялё́ўскіх |
Крыніцы:
Чапялі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
Чапялі́ | |
Чапялё́ў | |
Чапяля́м | |
Чапялі́ | |
Чапяля́мі | |
Чапяля́х |
Чапялі́нка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
Чапялі́нка | |
Чапялі́нкі | |
Чапялі́нцы | |
Чапялі́нку | |
Чапялі́нкай Чапялі́нкаю |
|
Чапялі́нцы |
чапяльні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
чапяльні́к | чапельнікі́ | |
чапельніка́ | чапельніко́ў | |
чапельніку́ | чапельніка́м | |
чапяльні́к | чапельнікі́ | |
чапельніко́м | чапельніка́мі | |
чапельніку́ | чапельніка́х |
Крыніцы:
чапяльны́
прыметнік, адносны
чапяльны́ | чапяльна́я | чапяльно́е | чапяльны́я | |
чапяльно́га | чапяльно́й чапяльно́е |
чапяльно́га | чапяльны́х | |
чапяльно́му | чапяльно́й | чапяльно́му | чапяльны́м | |
чапяльны́ | чапяльну́ю | чапяльно́е | чапяльны́я | |
чапяльны́м | чапяльно́й чапяльно́ю |
чапяльны́м | чапяльны́мі | |
чапяльны́м | чапяльно́й | чапяльны́м | чапяльны́х |
Крыніцы: