до́следна-эксперымента́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
до́следна-эксперымента́льны |
до́следна-эксперымента́льная |
до́следна-эксперымента́льнае |
до́следна-эксперымента́льныя |
| Р. |
до́следна-эксперымента́льнага |
до́следна-эксперымента́льнай до́следна-эксперымента́льнае |
до́следна-эксперымента́льнага |
до́следна-эксперымента́льных |
| Д. |
до́следна-эксперымента́льнаму |
до́следна-эксперымента́льнай |
до́следна-эксперымента́льнаму |
до́следна-эксперымента́льным |
| В. |
до́следна-эксперымента́льны (неадуш.) до́следна-эксперымента́льнага (адуш.) |
до́следна-эксперымента́льную |
до́следна-эксперымента́льнае |
до́следна-эксперымента́льныя (неадуш.) до́следна-эксперымента́льных (адуш.) |
| Т. |
до́следна-эксперымента́льным |
до́следна-эксперымента́льнай до́следна-эксперымента́льнаю |
до́следна-эксперымента́льным |
до́следна-эксперымента́льнымі |
| М. |
до́следна-эксперымента́льным |
до́следна-эксперымента́льнай |
до́следна-эксперымента́льным |
до́следна-эксперымента́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
до́следнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
до́следнік |
до́следнікі |
| Р. |
до́следніка |
до́следнікаў |
| Д. |
до́следніку |
до́следнікам |
| В. |
до́следніка |
до́следнікаў |
| Т. |
до́следнікам |
до́следнікамі |
| М. |
до́следніку |
до́следніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
до́следніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
до́следніца |
до́следніцы |
| Р. |
до́следніцы |
до́следніц |
| Д. |
до́следніцы |
до́следніцам |
| В. |
до́следніцу |
до́следніц |
| Т. |
до́следніцай до́следніцаю |
до́следніцамі |
| М. |
до́следніцы |
до́следніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
до́следніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
до́следніцкі |
до́следніцкая |
до́следніцкае |
до́следніцкія |
| Р. |
до́следніцкага |
до́следніцкай до́следніцкае |
до́следніцкага |
до́следніцкіх |
| Д. |
до́следніцкаму |
до́следніцкай |
до́следніцкаму |
до́следніцкім |
| В. |
до́следніцкі (неадуш.) до́следніцкага (адуш.) |
до́следніцкую |
до́следніцкае |
до́следніцкія (неадуш.) до́следніцкіх (адуш.) |
| Т. |
до́следніцкім |
до́следніцкай до́следніцкаю |
до́следніцкім |
до́следніцкімі |
| М. |
до́следніцкім |
до́следніцкай |
до́следніцкім |
до́следніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
до́следніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
до́следніцтва |
| Р. |
до́следніцтва |
| Д. |
до́следніцтву |
| В. |
до́следніцтва |
| Т. |
до́следніцтвам |
| М. |
до́следніцтве |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
до́следны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
до́следны |
до́следная |
до́следнае |
до́следныя |
| Р. |
до́следнага |
до́следнай до́следнае |
до́следнага |
до́следных |
| Д. |
до́следнаму |
до́следнай |
до́следнаму |
до́следным |
| В. |
до́следны (неадуш.) до́следнага (адуш.) |
до́следную |
до́следнае |
до́следныя (неадуш.) до́следных (адуш.) |
| Т. |
до́следным |
до́следнай до́следнаю |
до́следным |
до́следнымі |
| М. |
до́следным |
до́следнай |
до́следным |
до́следных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.