Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмоухцшыэ
гжзйклмнпрстфхцчшя

чы́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чы́нены чы́неная чы́ненае чы́неныя
Р. чы́ненага чы́ненай
чы́ненае		 чы́ненага чы́неных
Д. чы́ненаму чы́ненай чы́ненаму чы́неным
В. чы́нены (неадуш.)
чы́ненага (адуш.)		 чы́неную чы́ненае чы́неныя (неадуш.)
чы́неных (адуш.)
Т. чы́неным чы́ненай
чы́ненаю		 чы́неным чы́ненымі
М. чы́неным чы́ненай чы́неным чы́неных

Крыніцы: piskunou2012.

чыні́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. чы́ніцца чы́няцца
Прошлы час
м. чыні́ўся чыні́ліся
ж. чыні́лася
н. чыні́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыні́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чыню́ чы́нім
2-я ас. чы́ніш чы́ніце
3-я ас. чы́ніць чы́няць
Прошлы час
м. чыні́ў чыні́лі
ж. чыні́ла
н. чыні́ла
Загадны лад
2-я ас. чыні́ чыні́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час чы́нячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чынна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
чынна чынней -

Крыніцы: piskunou2012.

чы́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. чы́ннасць
Р. чы́ннасці
Д. чы́ннасці
В. чы́ннасць
Т. чы́ннасцю
М. чы́ннасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чы́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чы́ннік чы́ннікі
Р. чы́нніка чы́ннікаў
Д. чы́нніку чы́ннікам
В. чы́ннік чы́ннікі
Т. чы́ннікам чы́ннікамі
М. чы́нніку чы́нніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

чы́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чы́нны чы́нная чы́ннае чы́нныя
Р. чы́ннага чы́ннай
чы́ннае		 чы́ннага чы́нных
Д. чы́ннаму чы́ннай чы́ннаму чы́нным
В. чы́нны (неадуш.)
чы́ннага (адуш.)		 чы́нную чы́ннае чы́нныя (неадуш.)
чы́нных (адуш.)
Т. чы́нным чы́ннай
чы́ннаю		 чы́нным чы́ннымі
М. чы́нным чы́ннай чы́нным чы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыно́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чыно́ўнік чыно́ўнікі
Р. чыно́ўніка чыно́ўнікаў
Д. чыно́ўніку чыно́ўнікам
В. чыно́ўніка чыно́ўнікаў
Т. чыно́ўнікам чыно́ўнікамі
М. чыно́ўніку чыно́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыно́ўніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чыно́ўніца чыно́ўніцы
Р. чыно́ўніцы чыно́ўніц
Д. чыно́ўніцы чыно́ўніцам
В. чыно́ўніцу чыно́ўніц
Т. чыно́ўніцай
чыно́ўніцаю		 чыно́ўніцамі
М. чыно́ўніцы чыно́ўніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

чыно́ўніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чыно́ўніцкі чыно́ўніцкая чыно́ўніцкае чыно́ўніцкія
Р. чыно́ўніцкага чыно́ўніцкай
чыно́ўніцкае		 чыно́ўніцкага чыно́ўніцкіх
Д. чыно́ўніцкаму чыно́ўніцкай чыно́ўніцкаму чыно́ўніцкім
В. чыно́ўніцкі (неадуш.)
чыно́ўніцкага (адуш.)		 чыно́ўніцкую чыно́ўніцкае чыно́ўніцкія (неадуш.)
чыно́ўніцкіх (адуш.)
Т. чыно́ўніцкім чыно́ўніцкай
чыно́ўніцкаю		 чыно́ўніцкім чыно́ўніцкімі
М. чыно́ўніцкім чыно́ўніцкай чыно́ўніцкім чыно́ўніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.