Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмоухцшыэ
бвгдеёзійклмнпрстуўхцчшя-

чабо́хтацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чабо́хтаюся чабо́хтаемся
2-я ас. чабо́хтаешся чабо́хтаецеся
3-я ас. чабо́хтаецца чабо́хтаюцца
Прошлы час
м. чабо́хтаўся чабо́хталіся
ж. чабо́хталася
н. чабо́хталася
Загадны лад
2-я ас. чабо́хтайся чабо́хтайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час чабо́хтаючыся

Крыніцы: piskunou2012.

Чабры́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Чабры́нь
Р. Чабры́ні
Д. Чабры́ні
В. Чабры́нь
Т. Чабры́нню
М. Чабры́ні

чабурэ́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чабурэ́к чабурэ́кі
Р. чабурэ́ка чабурэ́каў
Д. чабурэ́ку чабурэ́кам
В. чабурэ́к чабурэ́кі
Т. чабурэ́кам чабурэ́камі
М. чабурэ́ку чабурэ́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чабурэ́чная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. чабурэ́чная чабурэ́чныя
Р. чабурэ́чнай чабурэ́чных
Д. чабурэ́чнай чабурэ́чным
В. чабурэ́чную чабурэ́чныя
Т. чабурэ́чнай
чабурэ́чнаю		 чабурэ́чнымі
М. чабурэ́чнай чабурэ́чных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чабурэ́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чабурэ́чны чабурэ́чная чабурэ́чнае чабурэ́чныя
Р. чабурэ́чнага чабурэ́чнай
чабурэ́чнае		 чабурэ́чнага чабурэ́чных
Д. чабурэ́чнаму чабурэ́чнай чабурэ́чнаму чабурэ́чным
В. чабурэ́чны (неадуш.)
чабурэ́чнага (адуш.)		 чабурэ́чную чабурэ́чнае чабурэ́чныя (неадуш.)
чабурэ́чных (адуш.)
Т. чабурэ́чным чабурэ́чнай
чабурэ́чнаю		 чабурэ́чным чабурэ́чнымі
М. чабурэ́чным чабурэ́чнай чабурэ́чным чабурэ́чных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Ча́бусы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ча́бусы
Р. Ча́бус
Ча́бусаў
Д. Ча́бусам
В. Ча́бусы
Т. Ча́бусамі
М. Ча́бусах

чабу́х

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

чавану́ць

‘таптануць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. чавану́ чаванё́м
2-я ас. чаване́ш чаваняце́
3-я ас. чаване́ чавану́ць
Прошлы час
м. чавану́ў чавану́лі
ж. чавану́ла
н. чавану́ла
Загадны лад
2-я ас. чавані́ чавані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час чавану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

ча́вускі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ча́вускі ча́вуская ча́вускае ча́вускія
Р. ча́вускага ча́вускай
ча́вускае		 ча́вускага ча́вускіх
Д. ча́вускаму ча́вускай ча́вускаму ча́вускім
В. ча́вускі (неадуш.)
ча́вускага (адуш.)		 ча́вускую ча́вускае ча́вускія (неадуш.)
ча́вускіх (адуш.)
Т. ча́вускім ча́вускай
ча́вускаю		 ча́вускім ча́вускімі
М. ча́вускім ча́вускай ча́вускім ча́вускіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Ча́вусы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ча́вусы
Р. Ча́вус
Ча́вусаў
Д. Ча́вусам
В. Ча́вусы
Т. Ча́вусамі
М. Ча́вусах

Крыніцы: krapivabr2012.