Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
аклмпртучыэ

уша́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уша́ру уша́рым
2-я ас. уша́рыш уша́рыце
3-я ас. уша́рыць уша́раць
Прошлы час
м. уша́рыў уша́рылі
ж. уша́рыла
н. уша́рыла
Загадны лад
2-я ас. уша́р уша́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час уша́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

ушасцё́х

‘то+лькі аб асо+бах аднаго+ по+лу’

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ушасцё́х - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ушасцяро́х

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ушасцяро́х - -

Крыніцы: piskunou2012.

ушасцяры́х

‘аб асо+бах ро+знага по+лу або+ аб істо+тах н.р.’

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ушасцяры́х - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уша́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уша́цкі уша́цкая уша́цкае уша́цкія
Р. уша́цкага уша́цкай
уша́цкае		 уша́цкага уша́цкіх
Д. уша́цкаму уша́цкай уша́цкаму уша́цкім
В. уша́цкі (неадуш.)
уша́цкага (адуш.)		 уша́цкую уша́цкае уша́цкія (неадуш.)
уша́цкіх (адуш.)
Т. уша́цкім уша́цкай
уша́цкаю		 уша́цкім уша́цкімі
М. уша́цкім уша́цкай уша́цкім уша́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Уша́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Уша́чы
Р. Уша́ч
Уша́чаў
Д. Уша́чам
В. Уша́чы
Т. Уша́чамі
М. Уша́чах

Ушкаві́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ушкаві́ца
Р. Ушкаві́цы
Д. Ушкаві́цы
В. Ушкаві́цу
Т. Ушкаві́цай
Ушкаві́цаю
М. Ушкаві́цы

ушкаджа́ць

‘шкодзiць, вымазваць, пэцкаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ушкаджа́ю ушкаджа́ем
2-я ас. ушкаджа́еш ушкаджа́еце
3-я ас. ушкаджа́е ушкаджа́юць
Прошлы час
м. ушкаджа́ў ушкаджа́лі
ж. ушкаджа́ла
н. ушкаджа́ла
Загадны лад
2-я ас. ушкаджа́й ушкаджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ушкаджа́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

ушко́джанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ушко́джанне ушко́джанні
Р. ушко́джання ушко́джанняў
Д. ушко́джанню ушко́джанням
В. ушко́джанне ушко́джанні
Т. ушко́джаннем ушко́джаннямі
М. ушко́джанні ушко́джаннях

Крыніцы: piskunou2012.

ушко́джаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ушко́джаны ушко́джаная ушко́джанае ушко́джаныя
Р. ушко́джанага ушко́джанай
ушко́джанае		 ушко́джанага ушко́джаных
Д. ушко́джанаму ушко́джанай ушко́джанаму ушко́джаным
В. ушко́джаны (неадуш.)
ушко́джанага (адуш.)		 ушко́джаную ушко́джанае ушко́джаныя (неадуш.)
ушко́джаных (адуш.)
Т. ушко́джаным ушко́джанай
ушко́джанаю		 ушко́джаным ушко́джанымі
М. ушко́джаным ушко́джанай ушко́джаным ушко́джаных

Крыніцы: piskunou2012.