уко́рмлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уко́рмлены |
уко́рмленая |
уко́рмленае |
уко́рмленыя |
| Р. |
уко́рмленага |
уко́рмленай уко́рмленае |
уко́рмленага |
уко́рмленых |
| Д. |
уко́рмленаму |
уко́рмленай |
уко́рмленаму |
уко́рмленым |
| В. |
уко́рмлены (неадуш.) уко́рмленага (адуш.) |
уко́рмленую |
уко́рмленае |
уко́рмленыя (неадуш.) уко́рмленых (адуш.) |
| Т. |
уко́рмленым |
уко́рмленай уко́рмленаю |
уко́рмленым |
уко́рмленымі |
| М. |
уко́рмленым |
уко́рмленай |
уко́рмленым |
уко́рмленых |
Кароткая форма: уко́рмлена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уко́рмліванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
уко́рмліванне |
| Р. |
уко́рмлівання |
| Д. |
уко́рмліванню |
| В. |
уко́рмліванне |
| Т. |
уко́рмліваннем |
| М. |
уко́рмліванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уко́рмлівацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
уко́рмліваецца |
уко́рмліваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
уко́рмліваўся |
уко́рмліваліся |
| ж. |
уко́рмлівалася |
| н. |
уко́рмлівалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уко́рмліваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уко́рмліваю |
уко́рмліваем |
| 2-я ас. |
уко́рмліваеш |
уко́рмліваеце |
| 3-я ас. |
уко́рмлівае |
уко́рмліваюць |
| Прошлы час |
| м. |
уко́рмліваў |
уко́рмлівалі |
| ж. |
уко́рмлівала |
| н. |
уко́рмлівала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уко́рмлівай |
уко́рмлівайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
уко́рмліваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уко́с
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
уко́с |
| Р. |
уко́су |
| Д. |
уко́су |
| В. |
уко́с |
| Т. |
уко́сам |
| М. |
уко́се |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уко́с
‘колькасць накошанага сена’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уко́с |
уко́сы |
| Р. |
уко́су |
уко́саў |
| Д. |
уко́су |
уко́сам |
| В. |
уко́с |
уко́сы |
| Т. |
уко́сам |
уко́самі |
| М. |
уко́се |
уко́сах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уко́сіна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уко́сіна |
уко́сіны |
| Р. |
уко́сіны |
уко́сін |
| Д. |
уко́сіне |
уко́сінам |
| В. |
уко́сіну |
уко́сіны |
| Т. |
уко́сінай уко́сінаю |
уко́сінамі |
| М. |
уко́сіне |
уко́сінах |
Крыніцы:
piskunou2012.
уко́снік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уко́снік |
уко́снікі |
| Р. |
уко́сніка |
уко́снікаў |
| Д. |
уко́сніку |
уко́снікам |
| В. |
уко́снік |
уко́снікі |
| Т. |
уко́снікам |
уко́снікамі |
| М. |
уко́сніку |
уко́сніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
уко́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уко́сны |
уко́сная |
уко́снае |
уко́сныя |
| Р. |
уко́снага |
уко́снай уко́снае |
уко́снага |
уко́сных |
| Д. |
уко́снаму |
уко́снай |
уко́снаму |
уко́сным |
| В. |
уко́сны (неадуш.) уко́снага (адуш.) |
уко́сную |
уко́снае |
уко́сныя (неадуш.) уко́сных (адуш.) |
| Т. |
уко́сным |
уко́снай уко́снаю |
уко́сным |
уко́снымі |
| М. |
уко́сным |
уко́снай |
уко́сным |
уко́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
уко́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
уко́ўванне |
| Р. |
уко́ўвання |
| Д. |
уко́ўванню |
| В. |
уко́ўванне |
| Т. |
уко́ўваннем |
| М. |
уко́ўванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.