апавяда́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апавяда́льніцкі |
апавяда́льніцкая |
апавяда́льніцкае |
апавяда́льніцкія |
| Р. |
апавяда́льніцкага |
апавяда́льніцкай
апавяда́льніцкае |
апавяда́льніцкага |
апавяда́льніцкіх |
| Д. |
апавяда́льніцкаму |
апавяда́льніцкай |
апавяда́льніцкаму |
апавяда́льніцкім |
| В. |
апавяда́льніцкі (неадуш.)
апавяда́льніцкага (адуш.) |
апавяда́льніцкую |
апавяда́льніцкае |
апавяда́льніцкія (неадуш.)
апавяда́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
апавяда́льніцкім |
апавяда́льніцкай
апавяда́льніцкаю |
апавяда́льніцкім |
апавяда́льніцкімі |
| М. |
апавяда́льніцкім |
апавяда́льніцкай |
апавяда́льніцкім |
апавяда́льніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
апавяда́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апавяда́льны |
апавяда́льная |
апавяда́льнае |
апавяда́льныя |
| Р. |
апавяда́льнага |
апавяда́льнай
апавяда́льнае |
апавяда́льнага |
апавяда́льных |
| Д. |
апавяда́льнаму |
апавяда́льнай |
апавяда́льнаму |
апавяда́льным |
| В. |
апавяда́льны (неадуш.)
апавяда́льнага (адуш.) |
апавяда́льную |
апавяда́льнае |
апавяда́льныя (неадуш.)
апавяда́льных (адуш.) |
| Т. |
апавяда́льным |
апавяда́льнай
апавяда́льнаю |
апавяда́льным |
апавяда́льнымі |
| М. |
апавяда́льным |
апавяда́льнай |
апавяда́льным |
апавяда́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апавяда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апавяда́нне |
апавяда́нні |
| Р. |
апавяда́ння |
апавяда́нняў |
| Д. |
апавяда́нню |
апавяда́нням |
| В. |
апавяда́нне |
апавяда́нні |
| Т. |
апавяда́ннем |
апавяда́ннямі |
| М. |
апавяда́нні |
апавяда́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апавяда́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апавяда́ны |
апавяда́ная |
апавяда́нае |
апавяда́ныя |
| Р. |
апавяда́нага |
апавяда́най
апавяда́нае |
апавяда́нага |
апавяда́ных |
| Д. |
апавяда́наму |
апавяда́най |
апавяда́наму |
апавяда́ным |
| В. |
апавяда́ны (неадуш.)
апавяда́нага (адуш.) |
апавяда́ную |
апавяда́нае |
апавяда́ныя (неадуш.)
апавяда́ных (адуш.) |
| Т. |
апавяда́ным |
апавяда́най
апавяда́наю |
апавяда́ным |
апавяда́нымі |
| М. |
апавяда́ным |
апавяда́най |
апавяда́ным |
апавяда́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
апавяда́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
апавяда́ецца |
апавяда́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
апавяда́ўся |
апавяда́ліся |
| ж. |
апавяда́лася |
| н. |
апавяда́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апавяда́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апавяда́ю |
апавяда́ем |
| 2-я ас. |
апавяда́еш |
апавяда́еце |
| 3-я ас. |
апавяда́е |
апавяда́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
апавяда́ў |
апавяда́лі |
| ж. |
апавяда́ла |
| н. |
апавяда́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
апавяда́й |
апавяда́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
апавяда́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апавясці́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апавяшчу́ |
апавясці́м |
| 2-я ас. |
апавясці́ш |
апавесціце́ |
| 3-я ас. |
апавясці́ць |
апавясця́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
апавясці́ў |
апавясці́лі |
| ж. |
апавясці́ла |
| н. |
апавясці́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
апавясці́ |
апавясці́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
апавясці́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апавяшча́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апавяшча́льнік |
апавяшча́льнікі |
| Р. |
апавяшча́льніка |
апавяшча́льнікаў |
| Д. |
апавяшча́льніку |
апавяшча́льнікам |
| В. |
апавяшча́льніка |
апавяшча́льнікаў |
| Т. |
апавяшча́льнікам |
апавяшча́льнікамі |
| М. |
апавяшча́льніку |
апавяшча́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апавяшча́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апавяшча́льніца |
апавяшча́льніцы |
| Р. |
апавяшча́льніцы |
апавяшча́льніц |
| Д. |
апавяшча́льніцы |
апавяшча́льніцам |
| В. |
апавяшча́льніцу |
апавяшча́льніц |
| Т. |
апавяшча́льніцай
апавяшча́льніцаю |
апавяшча́льніцамі |
| М. |
апавяшча́льніцы |
апавяшча́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.