Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абвгджзклмнопрстуфхцчшыэ’

адка́зна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
адка́зна адка́зней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

адка́знасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. адка́знасць
Р. адка́знасці
Д. адка́знасці
В. адка́знасць
Т. адка́знасцю
М. адка́знасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адка́знік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адка́знік адка́знікі
Р. адка́зніка адка́знікаў
Д. адка́зніку адка́знікам
В. адка́зніка адка́знікаў
Т. адка́знікам адка́знікамі
М. адка́зніку адка́зніках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

адка́зніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адка́зніца адка́зніцы
Р. адка́зніцы адка́зніц
Д. адка́зніцы адка́зніцам
В. адка́зніцу адка́зніц
Т. адка́зніцай
адка́зніцаю		 адка́зніцамі
М. адка́зніцы адка́зніцах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

адка́зніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адка́зніцкі адка́зніцкая адка́зніцкае адка́зніцкія
Р. адка́зніцкага адка́зніцкай
адка́зніцкае		 адка́зніцкага адка́зніцкіх
Д. адка́зніцкаму адка́зніцкай адка́зніцкаму адка́зніцкім
В. адка́зніцкі (неадуш.)
адка́зніцкага (адуш.)		 адка́зніцкую адка́зніцкае адка́зніцкія (неадуш.)
адка́зніцкіх (адуш.)
Т. адка́зніцкім адка́зніцкай
адка́зніцкаю		 адка́зніцкім адка́зніцкімі
М. адка́зніцкім адка́зніцкай адка́зніцкім адка́зніцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

адка́зніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адка́зніцтва
Р. адка́зніцтва
Д. адка́зніцтву
В. адка́зніцтва
Т. адка́зніцтвам
М. адка́зніцтве

Крыніцы: piskunou2012.

адка́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адка́зны адка́зная адка́знае адка́зныя
Р. адка́знага адка́знай
адка́знае		 адка́знага адка́зных
Д. адка́знаму адка́знай адка́знаму адка́зным
В. адка́зны (неадуш.)
адка́знага (адуш.)		 адка́зную адка́знае адка́зныя (неадуш.)
адка́зных (адуш.)
Т. адка́зным адка́знай
адка́знаю		 адка́зным адка́знымі
М. адка́зным адка́знай адка́зным адка́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адка́зны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. адка́зны адка́зная адка́зныя
Р. адка́знага адка́знай адка́зных
Д. адка́знаму адка́знай адка́зным
В. адка́знага адка́зную адка́зных
Т. адка́зным адка́знай
адка́знаю		 адка́знымі
М. адка́зным адка́знай адка́зных

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

адка́зчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адка́зчык адка́зчыкі
Р. адка́зчыка адка́зчыкаў
Д. адка́зчыку адка́зчыкам
В. адка́зчыка адка́зчыкаў
Т. адка́зчыкам адка́зчыкамі
М. адка́зчыку адка́зчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адка́зчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адка́зчыца адка́зчыцы
Р. адка́зчыцы адка́зчыц
Д. адка́зчыцы адка́зчыцам
В. адка́зчыцу адка́зчыц
Т. адка́зчыцай
адка́зчыцаю		 адка́зчыцамі
М. адка́зчыцы адка́зчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.