абра́даваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абра́дую |
абра́дуем |
2-я ас. |
абра́дуеш |
абра́дуеце |
3-я ас. |
абра́дуе |
абра́дуюць |
Прошлы час |
м. |
абра́даваў |
абра́давалі |
ж. |
абра́давала |
н. |
абра́давала |
Загадны лад |
2-я ас. |
абра́дуй |
абра́дуйце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абра́даваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абра́давы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абра́давы |
абра́давая |
абра́давае |
абра́давыя |
Р. |
абра́давага |
абра́давай абра́давае |
абра́давага |
абра́давых |
Д. |
абра́даваму |
абра́давай |
абра́даваму |
абра́давым |
В. |
абра́давы (неадуш.) абра́давага (адуш.) |
абра́давую |
абра́давае |
абра́давыя (неадуш.) абра́давых (адуш.) |
Т. |
абра́давым |
абра́давай абра́даваю |
абра́давым |
абра́давымі |
М. |
абра́давым |
абра́давай |
абра́давым |
абра́давых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абраджа́ць
‘абражаць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абраджа́ю |
абраджа́ем |
2-я ас. |
абраджа́еш |
абраджа́еце |
3-я ас. |
абраджа́е |
абраджа́юць |
Прошлы час |
м. |
абраджа́ў |
абраджа́лі |
ж. |
абраджа́ла |
н. |
абраджа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абраджа́й |
абраджа́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абраджа́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абраджэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абраджэ́нне |
Р. |
абраджэ́ння |
Д. |
абраджэ́нню |
В. |
абраджэ́нне |
Т. |
абраджэ́ннем |
М. |
абраджэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
абрадзі́ненне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абрадзі́ненне |
Р. |
абрадзі́нення |
Д. |
абрадзі́ненню |
В. |
абрадзі́ненне |
Т. |
абрадзі́неннем |
М. |
абрадзі́ненні |
Крыніцы:
piskunou2012.