астыва́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
астыва́ю |
астыва́ем |
| 2-я ас. |
астыва́еш |
астыва́еце |
| 3-я ас. |
астыва́е |
астыва́юць |
| Прошлы час |
| м. |
астыва́ў |
астыва́лі |
| ж. |
астыва́ла |
| н. |
астыва́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
астыва́й |
астыва́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
астыва́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
астыва́ючы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
астыва́ючы |
астыва́ючая |
астыва́ючае |
астыва́ючыя |
| Р. |
астыва́ючага |
астыва́ючай астыва́ючае |
астыва́ючага |
астыва́ючых |
| Д. |
астыва́ючаму |
астыва́ючай |
астыва́ючаму |
астыва́ючым |
| В. |
астыва́ючы астыва́ючага |
астыва́ючую |
астыва́ючае |
астыва́ючыя |
| Т. |
астыва́ючым |
астыва́ючай астыва́ючаю |
астыва́ючым |
астыва́ючымі |
| М. |
астыва́ючым |
астыва́ючай |
астыва́ючым |
астыва́ючых |
астыга́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
астыга́е |
астыга́юць |
| Прошлы час |
| м. |
астыга́ў |
астыга́лі |
| ж. |
астыга́ла |
| н. |
астыга́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
астыга́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
астыгма́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
астыгма́т |
астыгма́ты |
| Р. |
астыгма́та |
астыгма́таў |
| Д. |
астыгма́ту |
астыгма́там |
| В. |
астыгма́т |
астыгма́ты |
| Т. |
астыгма́там |
астыгма́тамі |
| М. |
астыгма́це |
астыгма́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
астыгматы́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
астыгматы́зм |
| Р. |
астыгматы́зму |
| Д. |
астыгматы́зму |
| В. |
астыгматы́зм |
| Т. |
астыгматы́змам |
| М. |
астыгматы́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
астыгматы́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| астыгматы́чна |
- |
- |
астыгматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
астыгматы́чны |
астыгматы́чная |
астыгматы́чнае |
астыгматы́чныя |
| Р. |
астыгматы́чнага |
астыгматы́чнай астыгматы́чнае |
астыгматы́чнага |
астыгматы́чных |
| Д. |
астыгматы́чнаму |
астыгматы́чнай |
астыгматы́чнаму |
астыгматы́чным |
| В. |
астыгматы́чны (неадуш.) астыгматы́чнага (адуш.) |
астыгматы́чную |
астыгматы́чнае |
астыгматы́чныя (неадуш.) астыгматы́чных (адуш.) |
| Т. |
астыгматы́чным |
астыгматы́чнай астыгматы́чнаю |
астыгматы́чным |
астыгматы́чнымі |
| М. |
астыгматы́чным |
астыгматы́чнай |
астыгматы́чным |
астыгматы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асты́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асты́ласць |
| Р. |
асты́ласці |
| Д. |
асты́ласці |
| В. |
асты́ласць |
| Т. |
асты́ласцю |
| М. |
асты́ласці |
Крыніцы:
piskunou2012.
асты́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асты́лы |
асты́лая |
асты́лае |
асты́лыя |
| Р. |
асты́лага |
асты́лай асты́лае |
асты́лага |
асты́лых |
| Д. |
асты́ламу |
асты́лай |
асты́ламу |
асты́лым |
| В. |
асты́лы (неадуш.) асты́лага (адуш.) |
асты́лую |
асты́лае |
асты́лыя (неадуш.) асты́лых (адуш.) |
| Т. |
асты́лым |
асты́лай асты́лаю |
асты́лым |
асты́лымі |
| М. |
асты́лым |
асты́лай |
асты́лым |
асты́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.