Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
гдеёжзклмнрстфхцчшэя-

Міно́йты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Міно́йты
Р. Міно́йт
Міно́йтаў
Д. Міно́йтам
В. Міно́йты
Т. Міно́йтамі
М. Міно́йтах

міно́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. міно́р
Р. міно́ру
Д. міно́ру
В. міно́р
Т. міно́рам
М. міно́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

міно́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. міно́рка міно́ркі
Р. міно́ркі міно́рак
Д. міно́рцы міно́ркам
В. міно́рку міно́рак
Т. міно́ркай
міно́ркаю		 міно́ркамі
М. міно́рцы міно́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

міно́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
міно́рна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

міно́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. міно́рнасць
Р. міно́рнасці
Д. міно́рнасці
В. міно́рнасць
Т. міно́рнасцю
М. міно́рнасці

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

міно́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. міно́рны міно́рная міно́рнае міно́рныя
Р. міно́рнага міно́рнай
міно́рнае		 міно́рнага міно́рных
Д. міно́рнаму міно́рнай міно́рнаму міно́рным
В. міно́рны (неадуш.)
міно́рнага (адуш.)		 міно́рную міно́рнае міно́рныя (неадуш.)
міно́рных (адуш.)
Т. міно́рным міно́рнай
міно́рнаю		 міно́рным міно́рнымі
М. міно́рным міно́рнай міно́рным міно́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Міно́тавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Міно́тавічы
Р. Міно́тавіч
Міно́тавічаў
Д. Міно́тавічам
В. Міно́тавічы
Т. Міно́тавічамі
М. Міно́тавічах

мінрэ́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мінрэ́п
Р. мінрэ́па
Д. мінрэ́пу
В. мінрэ́п
Т. мінрэ́пам
М. мінрэ́пе

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Мі́нск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мі́нск
Р. Мі́нска
Д. Мі́нску
В. Мі́нск
Т. Мі́нскам
М. Мі́нску

Іншыя варыянты: Ме́нск.

мі́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́нскі мі́нская мі́нскае мі́нскія
Р. мі́нскага мі́нскай
мі́нскае		 мі́нскага мі́нскіх
Д. мі́нскаму мі́нскай мі́нскаму мі́нскім
В. мі́нскі (неадуш.)
мі́нскага (адуш.)		 мі́нскую мі́нскае мі́нскія (неадуш.)
мі́нскіх (адуш.)
Т. мі́нскім мі́нскай
мі́нскаю		 мі́нскім мі́нскімі
М. мі́нскім мі́нскай мі́нскім мі́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.