узме́сці
‘імкліва ўзняць, ускінуць што-небудзь (напр., пыл)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узмяту́ |
узмяцё́м |
| 2-я ас. |
узмяце́ш |
узмецяце́ |
| 3-я ас. |
узмяце́ |
узмяту́ць |
| Прошлы час |
| м. |
узмё́ў |
узмялі́ |
| ж. |
узмяла́ |
| н. |
узмяло́ |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узмяці́ |
узмяці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узмё́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
узме́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узме́шаны |
узме́шаная |
узме́шанае |
узме́шаныя |
| Р. |
узме́шанага |
узме́шанай узме́шанае |
узме́шанага |
узме́шаных |
| Д. |
узме́шанаму |
узме́шанай |
узме́шанаму |
узме́шаным |
| В. |
узме́шаны (неадуш.) узме́шанага (адуш.) |
узме́шаную |
узме́шанае |
узме́шаныя (неадуш.) узме́шаных (адуш.) |
| Т. |
узме́шаным |
узме́шанай узме́шанаю |
узме́шаным |
узме́шанымі |
| М. |
узме́шаным |
узме́шанай |
узме́шаным |
узме́шаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Узмё́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Узмё́ны |
| Р. |
Узмё́н Узмё́наў |
| Д. |
Узмё́нам |
| В. |
Узмё́ны |
| Т. |
Узмё́намі |
| М. |
Узмё́нах |
узмё́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
узмё́т |
узмё́ты |
| Р. |
узмё́ту |
узмё́таў |
| Д. |
узмё́ту |
узмё́там |
| В. |
узмё́т |
узмё́ты |
| Т. |
узмё́там |
узмё́тамі |
| М. |
узмё́це |
узмё́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
узмірэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
узмірэ́нне |
| Р. |
узмірэ́ння |
| Д. |
узмірэ́нню |
| В. |
узмірэ́нне |
| Т. |
узмірэ́ннем |
| М. |
узмірэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
узмітусі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узмітушу́ся |
узмітусі́мся |
| 2-я ас. |
узмітусі́шся |
узмітусіце́ся |
| 3-я ас. |
узмітусі́цца |
узмітуся́цца |
| Прошлы час |
| м. |
узмітусі́ўся |
узмітусі́ліся |
| ж. |
узмітусі́лася |
| н. |
узмітусі́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узмітусі́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
узмітусі́ць
‘прывесці каго-небудзь у стан мітусні’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узмітушу́ |
узмітусі́м |
| 2-я ас. |
узмітусі́ш |
узмітусіце́ |
| 3-я ас. |
узмітусі́ць |
узмітуся́ць |
| Прошлы час |
| м. |
узмітусі́ў |
узмітусі́лі |
| ж. |
узмітусі́ла |
| н. |
узмітусі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узмітусі́ |
узмітусі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узмітусі́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.