цяльпу́к
‘нязграбны чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
цяльпу́к | цельпукі́ | |
цельпука́ | цельпуко́ў | |
цельпуку́ | цельпука́м | |
цельпука́ | цельпуко́ў | |
цельпуко́м | цельпука́мі | |
цельпуку́ | цельпука́х |
Крыніцы:
цяльпу́к
‘нязграбны чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
цяльпу́к | цельпукі́ | |
цельпука́ | цельпуко́ў | |
цельпуку́ | цельпука́м | |
цельпука́ | цельпуко́ў | |
цельпуко́м | цельпука́мі | |
цельпуку́ | цельпука́х |
Крыніцы:
цяльпу́к
‘кавалак дрэва’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
цяльпу́к | цельпукі́ | |
цельпука́ | цельпуко́ў | |
цельпуку́ | цельпука́м | |
цяльпу́к | цельпукі́ | |
цельпуко́м | цельпука́мі | |
цельпуку́ | цельпука́х |
Крыніцы:
цяльпу́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
цяльпу́чка | цяльпу́чкі | |
цяльпу́чкі | цяльпу́чак | |
цяльпу́чцы | цяльпу́чкам | |
цяльпу́чку | цяльпу́чак | |
цяльпу́чкай цяльпу́чкаю |
цяльпу́чкамі | |
цяльпу́чцы | цяльпу́чках |
Крыніцы:
цяля́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны
цяля́ | цяля́ты | |
цяля́ці | цяля́т | |
цяля́ці | цяля́там | |
цяля́ | цяля́т | |
цялё́м | цяля́тамі | |
цяля́ці | цяля́тах |
Іншыя варыянты: цялё́.
Крыніцы:
Цяля́давічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
Цяля́давічы | |
Цяля́давіч Цяля́давічаў |
|
Цяля́давічам | |
Цяля́давічы | |
Цяля́давічамі | |
Цяля́давічах |
Цяля́кава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
Цяля́кава | |
Цяля́кава | |
Цяля́каву | |
Цяля́кава | |
Цяля́кавам | |
Цяля́каве |
цяля́каўскі
прыметнік, адносны
цяля́каўскі | цяля́каўская | цяля́каўскае | цяля́каўскія | |
цяля́каўскага | цяля́каўскай цяля́каўскае |
цяля́каўскага | цяля́каўскіх | |
цяля́каўскаму | цяля́каўскай | цяля́каўскаму | цяля́каўскім | |
цяля́каўскі ( цяля́каўскага ( |
цяля́каўскую | цяля́каўскае | цяля́каўскія ( цяля́каўскіх ( |
|
цяля́каўскім | цяля́каўскай цяля́каўскаю |
цяля́каўскім | цяля́каўскімі | |
цяля́каўскім | цяля́каўскай | цяля́каўскім | цяля́каўскіх |
Крыніцы:
цяля́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
цяля́тка | цяля́ткі | |
цяля́тка | цяля́так | |
цяля́тку | цяля́ткам | |
цяля́тка | цяля́так | |
цяля́ткам | цяля́ткамі | |
цяля́тку | цяля́тках |
Крыніцы:
Цяля́ткава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
Цяля́ткава | |
Цяля́ткава | |
Цяля́ткаву | |
Цяля́ткава | |
Цяля́ткавам | |
Цяля́ткаве |
цяля́тнік
‘той, хто даглядае цялят’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
цяля́тнік | цяля́тнікі | |
цяля́тніка | цяля́тнікаў | |
цяля́тніку | цяля́тнікам | |
цяля́тніка | цяля́тнікаў | |
цяля́тнікам | цяля́тнікамі | |
цяля́тніку | цяля́тніках |
Крыніцы: