цяльпу́к
‘нязграбны чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| цяльпу́к | цельпукі́ | |
| цельпука́ | цельпуко́ў | |
| цельпуку́ | цельпука́м | |
| цельпука́ | цельпуко́ў | |
| цельпуко́м | цельпука́мі | |
| цельпуку́ | цельпука́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)