мі́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мі́нны |
мі́нная |
мі́ннае |
мі́нныя |
Р. |
мі́ннага |
мі́ннай мі́ннае |
мі́ннага |
мі́нных |
Д. |
мі́ннаму |
мі́ннай |
мі́ннаму |
мі́нным |
В. |
мі́нны (неадуш.) мі́ннага (адуш.) |
мі́нную |
мі́ннае |
мі́нныя (неадуш.) мі́нных (адуш.) |
Т. |
мі́нным |
мі́ннай мі́ннаю |
мі́нным |
мі́ннымі |
М. |
мі́нным |
мі́ннай |
мі́нным |
мі́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
міно́га
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
міно́га |
міно́гі |
Р. |
міно́гі |
міно́г |
Д. |
міно́зе |
міно́гам |
В. |
міно́гу |
міно́г |
Т. |
міно́гай міно́гаю |
міно́гамі |
М. |
міно́зе |
міно́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
міно́гавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
міно́гавы |
міно́гавая |
міно́гавае |
міно́гавыя |
Р. |
міно́гавага |
міно́гавай міно́гавае |
міно́гавага |
міно́гавых |
Д. |
міно́гаваму |
міно́гавай |
міно́гаваму |
міно́гавым |
В. |
міно́гавы (неадуш.) міно́гавага (адуш.) |
міно́гавую |
міно́гавае |
міно́гавыя (неадуш.) міно́гавых (адуш.) |
Т. |
міно́гавым |
міно́гавай міно́гаваю |
міно́гавым |
міно́гавымі |
М. |
міно́гавым |
міно́гавай |
міно́гавым |
міно́гавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
міно́гавыя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
міно́гавыя |
Р. |
міно́гавых |
Д. |
міно́гавым |
В. |
міно́гавых |
Т. |
міно́гавымі |
М. |
міно́гавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.