Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

дзернава́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дзернава́ты	дзернава́тая	дзернава́тае	дзернава́тыя
Р.	дзернава́тага	дзернава́тай дзернава́тае	дзернава́тага	дзернава́тых
Д.	дзернава́таму	дзернава́тай	дзернава́таму	дзернава́тым
В.	дзернава́ты (неадуш.) дзернава́тага (адуш.)	дзернава́тую	дзернава́тае	дзернава́тыя (неадуш.) дзернава́тых (адуш.)
Т.	дзернава́тым	дзернава́тай дзернава́таю	дзернава́тым	дзернава́тымі
М.	дзернава́тым	дзернава́тай	дзернава́тым	дзернава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

дзернава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

дзернава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Дзернава́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

дзернавы́

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дзернавы́	дзернава́я	дзернаво́е	дзернавы́я
Р.	дзернаво́га	дзернаво́й дзернаво́е	дзернаво́га	дзернавы́х
Д.	дзернаво́му	дзернаво́й	дзернаво́му	дзернавы́м
В.	дзернавы́ (неадуш.) дзернаво́га (адуш.)	дзернаву́ю	дзернаво́е	дзернавы́я (неадуш.) дзернавы́х (адуш.)
Т.	дзернавы́м	дзернаво́й дзернаво́ю	дзернавы́м	дзернавы́мі
М.	дзернавы́м	дзернаво́й	дзернавы́м	дзернавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

дзернарэ́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Дзе́ртнікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Дзе́ртніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Дзерукі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Дзеруцка́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Verbum