перако́наны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
перако́наны |
перако́наная |
перако́нанае |
перако́наныя |
| Р. |
перако́нанага |
перако́нанай
перако́нанае |
перако́нанага |
перако́наных |
| Д. |
перако́нанаму |
перако́нанай |
перако́нанаму |
перако́наным |
| В. |
перако́наны
перако́нанага |
перако́наную |
перако́нанае |
перако́наныя
перако́наных |
| Т. |
перако́наным |
перако́нанай
перако́нанаю |
перако́наным |
перако́нанымі |
| М. |
перако́наным |
перако́нанай |
перако́наным |
перако́наных |
Кароткая форма: перако́нана.
Крыніцы:
dzsl2007,
sbm2012.
перако́нванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
перако́нванне |
| Р. |
перако́нвання |
| Д. |
перако́нванню |
| В. |
перако́нванне |
| Т. |
перако́нваннем |
| М. |
перако́нванні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
перако́нвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перако́нваюся |
перако́нваемся |
| 2-я ас. |
перако́нваешся |
перако́нваецеся |
| 3-я ас. |
перако́нваецца |
перако́нваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перако́нваўся |
перако́нваліся |
| ж. |
перако́нвалася |
| н. |
перако́нвалася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
перако́нвайся |
перако́нвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
перако́нваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
перако́нваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перако́нваю |
перако́нваем |
| 2-я ас. |
перако́нваеш |
перако́нваеце |
| 3-я ас. |
перако́нвае |
перако́нваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перако́нваў |
перако́нвалі |
| ж. |
перако́нвала |
| н. |
перако́нвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
перако́нвай |
перако́нвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
перако́нваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
перако́нлівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
перако́нлівасць |
| Р. |
перако́нлівасці |
| Д. |
перако́нлівасці |
| В. |
перако́нлівасць |
| Т. |
перако́нлівасцю |
| М. |
перако́нлівасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
Перако́п
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Перако́п |
| Р. |
Перако́па |
| Д. |
Перако́пу |
| В. |
Перако́п |
| Т. |
Перако́пам |
| М. |
Перако́пе |
Перако́пава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Перако́пава |
| Р. |
Перако́пава |
| Д. |
Перако́паву |
| В. |
Перако́пава |
| Т. |
Перако́павам |
| М. |
Перако́паве |
перако́паны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
перако́паны |
перако́паная |
перако́панае |
перако́паныя |
| Р. |
перако́панага |
перако́панай
перако́панае |
перако́панага |
перако́паных |
| Д. |
перако́панаму |
перако́панай |
перако́панаму |
перако́паным |
| В. |
перако́паны (неадуш.)
перако́панага (адуш.) |
перако́паную |
перако́панае |
перако́паныя (неадуш.)
перако́паных (адуш.) |
| Т. |
перако́паным |
перако́панай
перако́панаю |
перако́паным |
перако́панымі |
| М. |
перако́паным |
перако́панай |
перако́паным |
перако́паных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012.