Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
абвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшюя

самавыхава́ўча

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
самавыхава́ўча - -

самавыхава́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самавыхава́ўчы самавыхава́ўчая самавыхава́ўчае самавыхава́ўчыя
Р. самавыхава́ўчага самавыхава́ўчай
самавыхава́ўчае		 самавыхава́ўчага самавыхава́ўчых
Д. самавыхава́ўчаму самавыхава́ўчай самавыхава́ўчаму самавыхава́ўчым
В. самавыхава́ўчы (неадуш.)
самавыхава́ўчага (адуш.)		 самавыхава́ўчую самавыхава́ўчае самавыхава́ўчыя (неадуш.)
самавыхава́ўчых (адуш.)
Т. самавыхава́ўчым самавыхава́ўчай
самавыхава́ўчаю		 самавыхава́ўчым самавыхава́ўчымі
М. самавыхава́ўчым самавыхава́ўчай самавыхава́ўчым самавыхава́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

самавыхвале́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самавыхвале́нне
Р. самавыхвале́ння
Д. самавыхвале́нню
В. самавыхвале́нне
Т. самавыхвале́ннем
М. самавыхвале́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

самавы́явіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. самавы́яўлюся самавы́явімся
2-я ас. самавы́явішся самавы́явіцеся
3-я ас. самавы́явіцца самавы́явяцца
Прошлы час
м. самавы́явіўся самавы́явіліся
ж. самавы́явілася
н. самавы́явілася
Загадны лад
2-я ас. самавы́явіся самавы́явіцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час самавы́явіўшыся

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

самавыяўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самавыяўле́нне
Р. самавыяўле́ння
Д. самавыяўле́нню
В. самавыяўле́нне
Т. самавыяўле́ннем
М. самавыяўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самавыяўле́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самавыяўле́нчы самавыяўле́нчая самавыяўле́нчае самавыяўле́нчыя
Р. самавыяўле́нчага самавыяўле́нчай
самавыяўле́нчае		 самавыяўле́нчага самавыяўле́нчых
Д. самавыяўле́нчаму самавыяўле́нчай самавыяўле́нчаму самавыяўле́нчым
В. самавыяўле́нчы (неадуш.)
самавыяўле́нчага (адуш.)		 самавыяўле́нчую самавыяўле́нчае самавыяўле́нчыя (неадуш.)
самавыяўле́нчых (адуш.)
Т. самавыяўле́нчым самавыяўле́нчай
самавыяўле́нчаю		 самавыяўле́нчым самавыяўле́нчымі
М. самавыяўле́нчым самавыяўле́нчай самавыяўле́нчым самавыяўле́нчых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

самавыяўля́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. самавыяўля́юся самавыяўля́емся
2-я ас. самавыяўля́ешся самавыяўля́ецеся
3-я ас. самавыяўля́ецца самавыяўля́юцца
Прошлы час
м. самавыяўля́ўся самавыяўля́ліся
ж. самавыяўля́лася
н. самавыяўля́лася
Загадны лад
2-я ас. самавыяўля́йся самавыяўля́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час самавыяўля́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

самавя́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самавя́з самавя́зы
Р. самавя́за самавя́заў
Д. самавя́зу самавя́зам
В. самавя́з самавя́зы
Т. самавя́зам самавя́замі
М. самавя́зе самавя́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самавярча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самавярча́льны самавярча́льная самавярча́льнае самавярча́льныя
Р. самавярча́льнага самавярча́льнай
самавярча́льнае		 самавярча́льнага самавярча́льных
Д. самавярча́льнаму самавярча́льнай самавярча́льнаму самавярча́льным
В. самавярча́льны (неадуш.)
самавярча́льнага (адуш.)		 самавярча́льную самавярча́льнае самавярча́льныя (неадуш.)
самавярча́льных (адуш.)
Т. самавярча́льным самавярча́льнай
самавярча́льнаю		 самавярча́льным самавярча́льнымі
М. самавярча́льным самавярча́льнай самавярча́льным самавярча́льных

Крыніцы: piskunou2012.

самавярчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самавярчэ́нне
Р. самавярчэ́ння
Д. самавярчэ́нню
В. самавярчэ́нне
Т. самавярчэ́ннем
М. самавярчэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.