самавыяўле́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самавыяўле́нчы самавыяўле́нчая самавыяўле́нчае самавыяўле́нчыя
Р. самавыяўле́нчага самавыяўле́нчай
самавыяўле́нчае		 самавыяўле́нчага самавыяўле́нчых
Д. самавыяўле́нчаму самавыяўле́нчай самавыяўле́нчаму самавыяўле́нчым
В. самавыяўле́нчы (неадуш.)
самавыяўле́нчага (адуш.)		 самавыяўле́нчую самавыяўле́нчае самавыяўле́нчыя (неадуш.)
самавыяўле́нчых (адуш.)
Т. самавыяўле́нчым самавыяўле́нчай
самавыяўле́нчаю		 самавыяўле́нчым самавыяўле́нчымі
М. самавыяўле́нчым самавыяўле́нчай самавыяўле́нчым самавыяўле́нчых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)