атруча́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
атруча́льнік |
атруча́льнікі |
| Р. |
атруча́льніка |
атруча́льнікаў |
| Д. |
атруча́льніку |
атруча́льнікам |
| В. |
атруча́льніка |
атруча́льнікаў |
| Т. |
атруча́льнікам |
атруча́льнікамі |
| М. |
атруча́льніку |
атруча́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
атруча́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
атруча́льніца |
атруча́льніцы |
| Р. |
атруча́льніцы |
атруча́льніц |
| Д. |
атруча́льніцы |
атруча́льніцам |
| В. |
атруча́льніцу |
атруча́льніц |
| Т. |
атруча́льніцай атруча́льніцаю |
атруча́льніцамі |
| М. |
атруча́льніцы |
атруча́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
атру́чана
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| атру́чана |
атру́чаней |
- |
атруча́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
атруча́нне |
| Р. |
атруча́ння |
| Д. |
атруча́нню |
| В. |
атруча́нне |
| Т. |
атруча́ннем |
| М. |
атруча́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
атру́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
атру́чаны |
атру́чаная |
атру́чанае |
атру́чаныя |
| Р. |
атру́чанага |
атру́чанай атру́чанае |
атру́чанага |
атру́чаных |
| Д. |
атру́чанаму |
атру́чанай |
атру́чанаму |
атру́чаным |
| В. |
атру́чаны (неадуш.) атру́чанага (адуш.) |
атру́чаную |
атру́чанае |
атру́чаныя (неадуш.) атру́чаных (адуш.) |
| Т. |
атру́чаным |
атру́чанай атру́чанаю |
атру́чаным |
атру́чанымі |
| М. |
атру́чаным |
атру́чанай |
атру́чаным |
атру́чаных |
Кароткая форма: атру́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атруча́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
атруча́ю |
атруча́ем |
| 2-я ас. |
атруча́еш |
атруча́еце |
| 3-я ас. |
атруча́е |
атруча́юць |
| Прошлы час |
| м. |
атруча́ў |
атруча́лі |
| ж. |
атруча́ла |
| н. |
атруча́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
атруча́й |
атруча́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
атруча́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
атру́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
атру́чванне |
атру́чванні |
| Р. |
атру́чвання |
атру́чванняў |
| Д. |
атру́чванню |
атру́чванням |
| В. |
атру́чванне |
атру́чванні |
| Т. |
атру́чваннем |
атру́чваннямі |
| М. |
атру́чванні |
атру́чваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атру́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
атру́чваюся |
атру́чваемся |
| 2-я ас. |
атру́чваешся |
атру́чваецеся |
| 3-я ас. |
атру́чваецца |
атру́чваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
атру́чваўся |
атру́чваліся |
| ж. |
атру́чвалася |
| н. |
атру́чвалася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
атру́чваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атру́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
атру́чваю |
атру́чваем |
| 2-я ас. |
атру́чваеш |
атру́чваеце |
| 3-я ас. |
атру́чвае |
атру́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
атру́чваў |
атру́чвалі |
| ж. |
атру́чвала |
| н. |
атру́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
атру́чвай |
атру́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
атру́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.