атру́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. атру́та атру́ты
Р. атру́ты атру́т
Д. атру́це атру́там
В. атру́ту атру́ты
Т. атру́тай
атру́таю		 атру́тамі
М. атру́це атру́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)