Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
бвгдеёзклмнпрстўфхцэя-

сіно́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіно́лаг сіно́лагі
Р. сіно́лага сіно́лагаў
Д. сіно́лагу сіно́лагам
В. сіно́лага сіно́лагаў
Т. сіно́лагам сіно́лагамі
М. сіно́лагу сіно́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіно́нім

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіно́нім сіно́німы
Р. сіно́німа сіно́німаў
Д. сіно́німу сіно́німам
В. сіно́нім сіно́німы
Т. сіно́німам сіно́німамі
М. сіно́німе сіно́німах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіно́псіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіно́псіс сіно́псісы
Р. сіно́псіса сіно́псісаў
Д. сіно́псісу сіно́псісам
В. сіно́псіс сіно́псісы
Т. сіно́псісам сіно́псісамі
М. сіно́псісе сіно́псісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сіно́птык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіно́птык сіно́птыкі
Р. сіно́птыка сіно́птыкаў
Д. сіно́птыку сіно́птыкам
В. сіно́птыка сіно́птыкаў
Т. сіно́птыкам сіно́птыкамі
М. сіно́птыку сіно́птыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіно́птыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сіно́птыка
Р. сіно́птыкі
Д. сіно́птыцы
В. сіно́птыку
Т. сіно́птыкай
сіно́птыкаю
М. сіно́птыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Сі́нск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сі́нск
Р. Сі́нска
Д. Сі́нску
В. Сі́нск
Т. Сі́нскам
М. Сі́нску

сінта́гма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сінта́гма сінта́гмы
Р. сінта́гмы сінта́гм
Д. сінта́гме сінта́гмам
В. сінта́гму сінта́гмы
Т. сінта́гмай
сінта́гмаю		 сінта́гмамі
М. сінта́гме сінта́гмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сінтагма́тыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сінтагма́тыка
Р. сінтагма́тыкі
Д. сінтагма́тыцы
В. сінтагма́тыку
Т. сінтагма́тыкай
сінтагма́тыкаю
М. сінтагма́тыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

сінтагматы́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
сінтагматы́чна - -

сінтагматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінтагматы́чны сінтагматы́чная сінтагматы́чнае сінтагматы́чныя
Р. сінтагматы́чнага сінтагматы́чнай
сінтагматы́чнае		 сінтагматы́чнага сінтагматы́чных
Д. сінтагматы́чнаму сінтагматы́чнай сінтагматы́чнаму сінтагматы́чным
В. сінтагматы́чны (неадуш.)
сінтагматы́чнага (адуш.)		 сінтагматы́чную сінтагматы́чнае сінтагматы́чныя (неадуш.)
сінтагматы́чных (адуш.)
Т. сінтагматы́чным сінтагматы́чнай
сінтагматы́чнаю		 сінтагматы́чным сінтагматы́чнымі
М. сінтагматы́чным сінтагматы́чнай сінтагматы́чным сінтагматы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.