шротакіда́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шротакіда́льны |
шротакіда́льная |
шротакіда́льнае |
шротакіда́льныя |
| Р. |
шротакіда́льнага |
шротакіда́льнай
шротакіда́льнае |
шротакіда́льнага |
шротакіда́льных |
| Д. |
шротакіда́льнаму |
шротакіда́льнай |
шротакіда́льнаму |
шротакіда́льным |
| В. |
шротакіда́льны (неадуш.)
шротакіда́льнага (адуш.) |
шротакіда́льную |
шротакіда́льнае |
шротакіда́льныя (неадуш.)
шротакіда́льных (адуш.) |
| Т. |
шротакіда́льным |
шротакіда́льнай
шротакіда́льнаю |
шротакіда́льным |
шротакіда́льнымі |
| М. |
шротакіда́льным |
шротакіда́льнай |
шротакіда́льным |
шротакіда́льных |
Іншыя варыянты:
шротакі́дальны.
Крыніцы:
piskunou2012.
шроталіце́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шроталіце́йны |
шроталіце́йная |
шроталіце́йнае |
шроталіце́йныя |
| Р. |
шроталіце́йнага |
шроталіце́йнай
шроталіце́йнае |
шроталіце́йнага |
шроталіце́йных |
| Д. |
шроталіце́йнаму |
шроталіце́йнай |
шроталіце́йнаму |
шроталіце́йным |
| В. |
шроталіце́йны (неадуш.)
шроталіце́йнага (адуш.) |
шроталіце́йную |
шроталіце́йнае |
шроталіце́йныя (неадуш.)
шроталіце́йных (адуш.) |
| Т. |
шроталіце́йным |
шроталіце́йнай
шроталіце́йнаю |
шроталіце́йным |
шроталіце́йнымі |
| М. |
шроталіце́йным |
шроталіце́йнай |
шроталіце́йным |
шроталіце́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
шротаструме́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шротаструме́нны |
шротаструме́нная |
шротаструме́ннае |
шротаструме́нныя |
| Р. |
шротаструме́ннага |
шротаструме́ннай
шротаструме́ннае |
шротаструме́ннага |
шротаструме́нных |
| Д. |
шротаструме́ннаму |
шротаструме́ннай |
шротаструме́ннаму |
шротаструме́нным |
| В. |
шротаструме́нны (неадуш.)
шротаструме́ннага (адуш.) |
шротаструме́нную |
шротаструме́ннае |
шротаструме́нныя (неадуш.)
шротаструме́нных (адуш.) |
| Т. |
шротаструме́нным |
шротаструме́ннай
шротаструме́ннаю |
шротаструме́нным |
шротаструме́ннымі |
| М. |
шротаструме́нным |
шротаструме́ннай |
шротаструме́нным |
шротаструме́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
шротаўло́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шротаўло́ўнік |
шротаўло́ўнікі |
| Р. |
шротаўло́ўніка |
шротаўло́ўнікаў |
| Д. |
шротаўло́ўніку |
шротаўло́ўнікам |
| В. |
шротаўло́ўнік |
шротаўло́ўнікі |
| Т. |
шротаўло́ўнікам |
шротаўло́ўнікамі |
| М. |
шротаўло́ўніку |
шротаўло́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
шро́тніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шро́тніца |
шро́тніцы |
| Р. |
шро́тніцы |
шро́тніц |
| Д. |
шро́тніцы |
шро́тніцам |
| В. |
шро́тніцу |
шро́тніцы |
| Т. |
шро́тніцай
шро́тніцаю |
шро́тніцамі |
| М. |
шро́тніцы |
шро́тніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шру́б
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шру́б |
шру́бы |
| Р. |
шру́ба |
шру́баў |
| Д. |
шру́бу |
шру́бам |
| В. |
шру́б |
шру́бы |
| Т. |
шру́бам |
шру́бамі |
| М. |
шру́бе |
шру́бах |
Крыніцы:
piskunou2012.
шру́ба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шру́ба |
шру́бы |
| Р. |
шру́бы |
шру́б |
| Д. |
шру́бе |
шру́бам |
| В. |
шру́бу |
шру́бы |
| Т. |
шру́бай
шру́баю |
шру́бамі |
| М. |
шру́бе |
шру́бах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шрубава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шрубава́льны |
шрубава́льная |
шрубава́льнае |
шрубава́льныя |
| Р. |
шрубава́льнага |
шрубава́льнай
шрубава́льнае |
шрубава́льнага |
шрубава́льных |
| Д. |
шрубава́льнаму |
шрубава́льнай |
шрубава́льнаму |
шрубава́льным |
| В. |
шрубава́льны (неадуш.)
шрубава́льнага (адуш.) |
шрубава́льную |
шрубава́льнае |
шрубава́льныя (неадуш.)
шрубава́льных (адуш.) |
| Т. |
шрубава́льным |
шрубава́льнай
шрубава́льнаю |
шрубава́льным |
шрубава́льнымі |
| М. |
шрубава́льным |
шрубава́льнай |
шрубава́льным |
шрубава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шрубава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
шрубава́нне |
| Р. |
шрубава́ння |
| Д. |
шрубава́нню |
| В. |
шрубава́нне |
| Т. |
шрубава́ннем |
| М. |
шрубава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
шрубава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
шрубу́ецца |
шрубу́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
шрубава́ўся |
шрубава́ліся |
| ж. |
шрубава́лася |
| н. |
шрубава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.