мінано́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мінано́сны |
мінано́сная |
мінано́снае |
мінано́сныя |
Р. |
мінано́снага |
мінано́снай мінано́снае |
мінано́снага |
мінано́сных |
Д. |
мінано́снаму |
мінано́снай |
мінано́снаму |
мінано́сным |
В. |
мінано́сны (неадуш.) мінано́снага (адуш.) |
мінано́сную |
мінано́снае |
мінано́сныя (неадуш.) мінано́сных (адуш.) |
Т. |
мінано́сным |
мінано́снай мінано́снаю |
мінано́сным |
мінано́снымі |
М. |
мінано́сным |
мінано́снай |
мінано́сным |
мінано́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
мінара́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мінара́т |
мінара́ты |
Р. |
мінара́ту |
мінара́таў |
Д. |
мінара́ту |
мінара́там |
В. |
мінара́т |
мінара́ты |
Т. |
мінара́там |
мінара́тамі |
М. |
мінара́це |
мінара́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
мінары́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мінары́т |
мінары́ты |
Р. |
мінары́та |
мінары́таў |
Д. |
мінары́ту |
мінары́там |
В. |
мінары́та |
мінары́таў |
Т. |
мінары́там |
мінары́тамі |
М. |
мінары́це |
мінары́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
мінарытэ́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
мінарытэ́т |
Р. |
мінарытэ́ту |
Д. |
мінарытэ́ту |
В. |
мінарытэ́т |
Т. |
мінарытэ́там |
М. |
мінарытэ́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мінарэ́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мінарэ́т |
мінарэ́ты |
Р. |
мінарэ́та |
мінарэ́таў |
Д. |
мінарэ́ту |
мінарэ́там |
В. |
мінарэ́т |
мінарэ́ты |
Т. |
мінарэ́там |
мінарэ́тамі |
М. |
мінарэ́це |
мінарэ́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мінарэ́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мінарэ́тны |
мінарэ́тная |
мінарэ́тнае |
мінарэ́тныя |
Р. |
мінарэ́тнага |
мінарэ́тнай мінарэ́тнае |
мінарэ́тнага |
мінарэ́тных |
Д. |
мінарэ́тнаму |
мінарэ́тнай |
мінарэ́тнаму |
мінарэ́тным |
В. |
мінарэ́тны (неадуш.) мінарэ́тнага (адуш.) |
мінарэ́тную |
мінарэ́тнае |
мінарэ́тныя (неадуш.) мінарэ́тных (адуш.) |
Т. |
мінарэ́тным |
мінарэ́тнай мінарэ́тнаю |
мінарэ́тным |
мінарэ́тнымі |
М. |
мінарэ́тным |
мінарэ́тнай |
мінарэ́тным |
мінарэ́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мінаскіда́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мінаскіда́льнік |
мінаскіда́льнікі |
Р. |
мінаскіда́льніка |
мінаскіда́льнікаў |
Д. |
мінаскіда́льніку |
мінаскіда́льнікам |
В. |
мінаскіда́льнік |
мінаскіда́льнікі |
Т. |
мінаскіда́льнікам |
мінаскіда́льнікамі |
М. |
мінаскіда́льніку |
мінаскіда́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.