Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
вгджзйклмнпрсўфхцш
авдуя

е́здзіць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. е́зджу е́здзім
2-я ас. е́здзіш е́здзіце
3-я ас. е́здзіць е́здзяць
Прошлы час
м. е́здзіў е́здзілі
ж. е́здзіла
н. е́здзіла
Загадны лад
2-я ас. е́здзі е́здзіце
Дзеепрыслоўе
цяп. час е́здзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

е́здка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. е́здка е́здкі
Р. е́здкі е́здак
Д. е́здцы е́здкам
В. е́здку е́здкі
Т. е́здкай
е́здкаю		 е́здкамі
М. е́здцы е́здках

Крыніцы: piskunou2012.

езуі́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. езуі́т езуі́ты
Р. езуі́та езуі́таў
Д. езуі́ту езуі́там
В. езуі́та езуі́таў
Т. езуі́там езуі́тамі
М. езуі́це езуі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

езуі́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. езуі́тка езуі́ткі
Р. езуі́ткі езуі́так
Д. езуі́тцы езуі́ткам
В. езуі́тку езуі́так
Т. езуі́ткай
езуі́ткаю		 езуі́ткамі
М. езуі́тцы езуі́тках

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

езуі́тнічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. езуі́тнічаю езуі́тнічаем
2-я ас. езуі́тнічаеш езуі́тнічаеце
3-я ас. езуі́тнічае езуі́тнічаюць
Прошлы час
м. езуі́тнічаў езуі́тнічалі
ж. езуі́тнічала
н. езуі́тнічала
Загадны лад
2-я ас. езуі́тнічай езуі́тнічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час езуі́тнічаючы

Крыніцы: piskunou2012.

езуіты́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. езуіты́зм
Р. езуіты́зму
Д. езуіты́зму
В. езуіты́зм
Т. езуіты́змам
М. езуіты́зме

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

езуі́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. езуі́цкі езуі́цкая езуі́цкае езуі́цкія
Р. езуі́цкага езуі́цкай
езуі́цкае		 езуі́цкага езуі́цкіх
Д. езуі́цкаму езуі́цкай езуі́цкаму езуі́цкім
В. езуі́цкі (неадуш.)
езуі́цкага (адуш.)		 езуі́цкую езуі́цкае езуі́цкія (неадуш.)
езуі́цкіх (адуш.)
Т. езуі́цкім езуі́цкай
езуі́цкаю		 езуі́цкім езуі́цкімі
М. езуі́цкім езуі́цкай езуі́цкім езуі́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

езуі́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. езуі́цтва
Р. езуі́цтва
Д. езуі́цтву
В. езуі́цтва
Т. езуі́цтвам
М. езуі́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Езула́тка

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз.
Н. Езула́тка
Р. Езула́тка
Д. Езула́тку
В. Езула́тка
Т. Езула́ткам
М. Езула́тку

Езяры́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Езяры́шча
Р. Езяры́шча
Д. Езяры́шчу
В. Езяры́шча
Т. Езяры́шчам
М. Езяры́шчы