Verbum

анлайнавы слоўнік

аўдаве́ла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
аўдаве́ла	-	-

аўдаве́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

аўдаве́лы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўдаве́лы	аўдаве́лая	аўдаве́лае	аўдаве́лыя
Р.	аўдаве́лага	аўдаве́лай аўдаве́лае	аўдаве́лага	аўдаве́лых
Д.	аўдаве́ламу	аўдаве́лай	аўдаве́ламу	аўдаве́лым
В.	аўдаве́лы (неадуш.) аўдаве́лага (адуш.)	аўдаве́лую	аўдаве́лае	аўдаве́лыя (неадуш.) аўдаве́лых (адуш.)
Т.	аўдаве́лым	аўдаве́лай аўдаве́лаю	аўдаве́лым	аўдаве́лымі
М.	аўдаве́лым	аўдаве́лай	аўдаве́лым	аўдаве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аўдаве́лы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўдаве́лы	аўдаве́лая	аўдаве́лае	аўдаве́лыя
Р.	аўдаве́лага	аўдаве́лай аўдаве́лае	аўдаве́лага	аўдаве́лых
Д.	аўдаве́ламу	аўдаве́лай	аўдаве́ламу	аўдаве́лым
В.	аўдаве́лы (неадуш.) аўдаве́лага (адуш.)	аўдаве́лую	аўдаве́лае	аўдаве́лыя (неадуш.) аўдаве́лых (адуш.)
Т.	аўдаве́лым	аўдаве́лай аўдаве́лаю	аўдаве́лым	аўдаве́лымі
М.	аўдаве́лым	аўдаве́лай	аўдаве́лым	аўдаве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аўдаве́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

аўдаве́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Аўда́нькі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Аўдзе́ева

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Аўдзе́евічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Аўдзе́енкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы