аўдаве́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аўдаве́ю аўдаве́ем
2-я ас. аўдаве́еш аўдаве́еце
3-я ас. аўдаве́е аўдаве́юць
Прошлы час
м. аўдаве́ў аўдаве́лі
ж. аўдаве́ла
н. аўдаве́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час аўдаве́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)