ацверазі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ацверажу́ся |
ацвярэ́зімся |
2-я ас. |
ацвярэ́зішся |
ацвярэ́зіцеся |
3-я ас. |
ацвярэ́зіцца |
ацвярэ́зяцца |
Прошлы час |
м. |
ацверазі́ўся |
ацверазі́ліся |
ж. |
ацверазі́лася |
н. |
ацверазі́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
ацверазі́ся |
ацверазі́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ацверазі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ацверазі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ацверажу́ |
ацвярэ́зім |
2-я ас. |
ацвярэ́зіш |
ацвярэ́зіце |
3-я ас. |
ацвярэ́зіць |
ацвярэ́зяць |
Прошлы час |
м. |
ацверазі́ў |
ацверазі́лі |
ж. |
ацверазі́ла |
н. |
ацверазі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
ацверазі́ |
ацверазі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ацверазі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ацве́рджаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ацве́рджаны |
ацве́рджаная |
ацве́рджанае |
ацве́рджаныя |
Р. |
ацве́рджанага |
ацве́рджанай ацве́рджанае |
ацве́рджанага |
ацве́рджаных |
Д. |
ацве́рджанаму |
ацве́рджанай |
ацве́рджанаму |
ацве́рджаным |
В. |
ацве́рджаны (неадуш.) ацве́рджанага (адуш.) |
ацве́рджаную |
ацве́рджанае |
ацве́рджаныя (неадуш.) ацве́рджаных (адуш.) |
Т. |
ацве́рджаным |
ацве́рджанай ацве́рджанаю |
ацве́рджаным |
ацве́рджанымі |
М. |
ацве́рджаным |
ацве́рджанай |
ацве́рджаным |
ацве́рджаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
ацвердзява́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ацвердзява́нне |
Р. |
ацвердзява́ння |
Д. |
ацвердзява́нню |
В. |
ацвердзява́нне |
Т. |
ацвердзява́ннем |
М. |
ацвердзява́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ацвердзява́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
ацвердзява́е |
ацвердзява́юць |
Прошлы час |
м. |
ацвердзява́ў |
ацвердзява́лі |
ж. |
ацвердзява́ла |
н. |
ацвердзява́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ацвердзява́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
ацвярджа́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ацвярджа́льнік |
ацвярджа́льнікі |
Р. |
ацвярджа́льніку |
ацвярджа́льнікаў |
Д. |
ацвярджа́льніку |
ацвярджа́льнікам |
В. |
ацвярджа́льнік |
ацвярджа́льнікі |
Т. |
ацвярджа́льнікам |
ацвярджа́льнікамі |
М. |
ацвярджа́льніку |
ацвярджа́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ацвярджэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ацвярджэ́нне |
Р. |
ацвярджэ́ння |
Д. |
ацвярджэ́нню |
В. |
ацвярджэ́нне |
Т. |
ацвярджэ́ннем |
М. |
ацвярджэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ацвярдзе́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ацвярдзе́ласць |
ацвярдзе́ласці |
Р. |
ацвярдзе́ласці |
ацвярдзе́ласцей ацвярдзе́ласцяў |
Д. |
ацвярдзе́ласці |
ацвярдзе́ласцям |
В. |
ацвярдзе́ласць |
ацвярдзе́ласці |
Т. |
ацвярдзе́ласцю |
ацвярдзе́ласцямі |
М. |
ацвярдзе́ласці |
ацвярдзе́ласцях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.