Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авгеёілнорстуцчшыэя-’

апо́зніваць

‘затрымліваць каго-небудзь; спазняцца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апо́зніваю апо́зніваем
2-я ас. апо́зніваеш апо́зніваеце
3-я ас. апо́знівае апо́зніваюць
Прошлы час
м. апо́зніваў апо́знівалі
ж. апо́знівала
н. апо́знівала
Загадны лад
2-я ас. апо́знівай апо́знівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апо́зніваючы

Крыніцы: piskunou2012.

апо́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. апо́й
Р. апо́ю
Д. апо́ю
В. апо́й
Т. апо́ем
М. апо́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апо́йванне
Р. апо́йвання
Д. апо́йванню
В. апо́йванне
Т. апо́йваннем
М. апо́йванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́йвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. апо́йваецца апо́йваюцца
Прошлы час
м. апо́йваўся апо́йваліся
ж. апо́йвалася
н. апо́йвалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апо́йваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апо́йваю апо́йваем
2-я ас. апо́йваеш апо́йваеце
3-я ас. апо́йвае апо́йваюць
Прошлы час
м. апо́йваў апо́йвалі
ж. апо́йвала
н. апо́йвала
Загадны лад
2-я ас. апо́йвай апо́йвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апо́йваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апо́йка апо́йкі
Р. апо́йкі апо́ек
Д. апо́йцы апо́йкам
В. апо́йку апо́йкі
Т. апо́йкай
апо́йкаю		 апо́йкамі
М. апо́йцы апо́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́йкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́йкавы апо́йкавая апо́йкавае апо́йкавыя
Р. апо́йкавага апо́йкавай
апо́йкавае		 апо́йкавага апо́йкавых
Д. апо́йкаваму апо́йкавай апо́йкаваму апо́йкавым
В. апо́йкавы (неадуш.)
апо́йкавага (адуш.)		 апо́йкавую апо́йкавае апо́йкавыя (неадуш.)
апо́йкавых (адуш.)
Т. апо́йкавым апо́йкавай
апо́йкаваю		 апо́йкавым апо́йкавымі
М. апо́йкавым апо́йкавай апо́йкавым апо́йкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́йны апо́йная апо́йнае апо́йныя
Р. апо́йнага апо́йнай
апо́йнае		 апо́йнага апо́йных
Д. апо́йнаму апо́йнай апо́йнаму апо́йным
В. апо́йны (неадуш.)
апо́йнага (адуш.)		 апо́йную апо́йнае апо́йныя (неадуш.)
апо́йных (адуш.)
Т. апо́йным апо́йнай
апо́йнаю		 апо́йным апо́йнымі
М. апо́йным апо́йнай апо́йным апо́йных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

апо́ка

‘горная парода’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апо́ка апо́кі
Р. апо́кі апо́к
Д. апо́цы апо́кам
В. апо́ку апо́кі
Т. апо́кай
апо́каю		 апо́камі
М. апо́цы апо́ках

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́ка

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апо́ка апо́кі
Р. апо́кі апо́к
Д. апо́цы апо́кам
В. апо́ку апо́кі
Т. апо́кай
апо́каю		 апо́камі
М. апо́цы апо́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.