Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

эйнштэ́йній

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

э́йс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

э́йсмантаўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	э́йсмантаўскі	э́йсмантаўская	э́йсмантаўскае	э́йсмантаўскія
Р.	э́йсмантаўскага	э́йсмантаўскай э́йсмантаўскае	э́йсмантаўскага	э́йсмантаўскіх
Д.	э́йсмантаўскаму	э́йсмантаўскай	э́йсмантаўскаму	э́йсмантаўскім
В.	э́йсмантаўскі (неадуш.) э́йсмантаўскага (адуш.)	э́йсмантаўскую	э́йсмантаўскае	э́йсмантаўскія (неадуш.) э́йсмантаўскіх (адуш.)
Т.	э́йсмантаўскім	э́йсмантаўскай э́йсмантаўскаю	э́йсмантаўскім	э́йсмантаўскімі
М.	э́йсмантаўскім	э́йсмантаўскай	э́йсмантаўскім	э́йсмантаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Э́йсманты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Эйтмя́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Эйту́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

эйфары́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
эйфары́чна	-	-

эйфары́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эйфары́чны	эйфары́чная	эйфары́чнае	эйфары́чныя
Р.	эйфары́чнага	эйфары́чнай эйфары́чнае	эйфары́чнага	эйфары́чных
Д.	эйфары́чнаму	эйфары́чнай	эйфары́чнаму	эйфары́чным
В.	эйфары́чны (неадуш.) эйфары́чнага (адуш.)	эйфары́чную	эйфары́чнае	эйфары́чныя (неадуш.) эйфары́чных (адуш.)
Т.	эйфары́чным	эйфары́чнай эйфары́чнаю	эйфары́чным	эйфары́чнымі
М.	эйфары́чным	эйфары́чнай	эйфары́чным	эйфары́чных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

эйфары́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

э́йфелеў

прыметнік, прыналежны

Verbum