Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

паво́йкаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паво́йкаю паво́йкаем
2-я ас. паво́йкаеш паво́йкаеце
3-я ас. паво́йкае паво́йкаюць
Прошлы час
м. паво́йкаў паво́йкалі
ж. паво́йкала
н. паво́йкала
Дзеепрыслоўе
прош. час паво́йкаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

паво́йкванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паво́йкванне
Р. паво́йквання
Д. паво́йкванню
В. паво́йкванне
Т. паво́йкваннем
М. паво́йкванні

Крыніцы: piskunou2012.

паво́йкваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паво́йкваю паво́йкваем
2-я ас. паво́йкваеш паво́йкваеце
3-я ас. паво́йквае паво́йкваюць
Прошлы час
м. паво́йкваў паво́йквалі
ж. паво́йквала
н. паво́йквала
Загадны лад
2-я ас. паво́йквай паво́йквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час паво́йкваючы

Крыніцы: piskunou2012.

паво́йнік

‘жгут з тонкіх галін; намітка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паво́йнік паво́йнікі
Р. паво́йніка паво́йнікаў
Д. паво́йніку паво́йнікам
В. паво́йнік паво́йнікі
Т. паво́йнікам паво́йнікамі
М. паво́йніку паво́йніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

паво́йнік

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. паво́йнік
Р. паво́йніку
Д. паво́йніку
В. паво́йнік
Т. паво́йнікам
М. паво́йніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

паво́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паво́йны паво́йная паво́йнае паво́йныя
Р. паво́йнага паво́йнай
паво́йнае
паво́йнага паво́йных
Д. паво́йнаму паво́йнай паво́йнаму паво́йным
В. паво́йны (неадуш.)
паво́йнага (адуш.)
паво́йную паво́йнае паво́йныя (неадуш.)
паво́йных (адуш.)
Т. паво́йным паво́йнай
паво́йнаю
паво́йным паво́йнымі
М. паво́йным паво́йнай паво́йным паво́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Паво́лжа

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Паво́лжа
Р. Паво́лжа
Д. Паво́лжу
В. Паво́лжа
Т. Паво́лжам
М. Паво́лжы

паво́лжскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паво́лжскі паво́лжская паво́лжскае паво́лжскія
Р. паво́лжскага паво́лжскай
паво́лжскае
паво́лжскага паво́лжскіх
Д. паво́лжскаму паво́лжскай паво́лжскаму паво́лжскім
В. паво́лжскі (неадуш.)
паво́лжскага (адуш.)
паво́лжскую паво́лжскае паво́лжскія (неадуш.)
паво́лжскіх (адуш.)
Т. паво́лжскім паво́лжскай
паво́лжскаю
паво́лжскім паво́лжскімі
М. паво́лжскім паво́лжскай паво́лжскім паво́лжскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

паво́лі

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
паво́лі - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

паво́ліць

‘пусціць каго-небудзь, што-небудзь свабодней’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паво́лю паво́лім
2-я ас. паво́ліш паво́ліце
3-я ас. паво́ліць паво́ляць
Прошлы час
м. паво́ліў паво́лілі
ж. паво́ліла
н. паво́ліла
Загадны лад
2-я ас. паво́ль паво́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час паво́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.