паво́ліць

‘пусціць каго-небудзь, што-небудзь свабодней’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паво́лю паво́лім
2-я ас. паво́ліш паво́ліце
3-я ас. паво́ліць паво́ляць
Прошлы час
м. паво́ліў паво́лілі
ж. паво́ліла
н. паво́ліла
Загадны лад
2-я ас. паво́ль паво́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час паво́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)