трохко́рпусны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
трохко́рпусны |
трохко́рпусная |
трохко́рпуснае |
трохко́рпусныя |
Р. |
трохко́рпуснага |
трохко́рпуснай трохко́рпуснае |
трохко́рпуснага |
трохко́рпусных |
Д. |
трохко́рпуснаму |
трохко́рпуснай |
трохко́рпуснаму |
трохко́рпусным |
В. |
трохко́рпусны (неадуш.) трохко́рпуснага (адуш.) |
трохко́рпусную |
трохко́рпуснае |
трохко́рпусныя (неадуш.) трохко́рпусных (адуш.) |
Т. |
трохко́рпусным |
трохко́рпуснай трохко́рпуснаю |
трохко́рпусным |
трохко́рпуснымі |
М. |
трохко́рпусным |
трохко́рпуснай |
трохко́рпусным |
трохко́рпусных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
трохкра́тна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
трохкра́тна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
трохкра́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
трохкра́тны |
трохкра́тная |
трохкра́тнае |
трохкра́тныя |
Р. |
трохкра́тнага |
трохкра́тнай трохкра́тнае |
трохкра́тнага |
трохкра́тных |
Д. |
трохкра́тнаму |
трохкра́тнай |
трохкра́тнаму |
трохкра́тным |
В. |
трохкра́тны (неадуш.) трохкра́тнага (адуш.) |
трохкра́тную |
трохкра́тнае |
трохкра́тныя (неадуш.) трохкра́тных (адуш.) |
Т. |
трохкра́тным |
трохкра́тнай трохкра́тнаю |
трохкра́тным |
трохкра́тнымі |
М. |
трохкра́тным |
трохкра́тнай |
трохкра́тным |
трохкра́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
трохкро́п’е
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
трохкро́п’е |
трохкро́п’і |
Р. |
трохкро́п’я |
трохкро́п’яў |
Д. |
трохкро́п’ю |
трохкро́п’ям |
В. |
трохкро́п’е |
трохкро́п’і |
Т. |
трохкро́п’ем |
трохкро́п’ямі |
М. |
трохкро́п’і |
трохкро́п’ях |
Крыніцы:
piskunou2012.
трохку́пальны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
трохку́пальны |
трохку́пальная |
трохку́пальнае |
трохку́пальныя |
Р. |
трохку́пальнага |
трохку́пальнай трохку́пальнае |
трохку́пальнага |
трохку́пальных |
Д. |
трохку́пальнаму |
трохку́пальнай |
трохку́пальнаму |
трохку́пальным |
В. |
трохку́пальны (неадуш.) трохку́пальнага (адуш.) |
трохку́пальную |
трохку́пальнае |
трохку́пальныя (неадуш.) трохку́пальных (адуш.) |
Т. |
трохку́пальным |
трохку́пальнай трохку́пальнаю |
трохку́пальным |
трохку́пальнымі |
М. |
трохку́пальным |
трохку́пальнай |
трохку́пальным |
трохку́пальных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
трохку́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
трохку́тнік |
трохку́тнікі |
Р. |
трохку́тніка |
трохку́тнікаў |
Д. |
трохку́тніку |
трохку́тнікам |
В. |
трохку́тнік |
трохку́тнікі |
Т. |
трохку́тнікам |
трохку́тнікамі |
М. |
трохку́тніку |
трохку́тніках |
Крыніцы:
piskunou2012.