трохку́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| трохку́тнік | трохку́тнікі | |
| трохку́тніка | трохку́тнікаў | |
| трохку́тніку | трохку́тнікам | |
| трохку́тнік | трохку́тнікі | |
| трохку́тнікам | трохку́тнікамі | |
| трохку́тніку | трохку́тніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)