трохкро́п’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трохкро́п’е трохкро́п’і
Р. трохкро́п’я трохкро́п’яў
Д. трохкро́п’ю трохкро́п’ям
В. трохкро́п’е трохкро́п’і
Т. трохкро́п’ем трохкро́п’ямі
М. трохкро́п’і трохкро́п’ях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)