дзе́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дзе́льнасць |
дзе́льнасці |
Р. |
дзе́льнасці |
дзе́льнасцяў дзе́льнасцей |
Д. |
дзе́льнасці |
дзе́льнасцям |
В. |
дзе́льнасць |
дзе́льнасці |
Т. |
дзе́льнасцю |
дзе́льнасцямі |
М. |
дзе́льнасці |
дзе́льнасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзе́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дзе́льнік |
дзе́льнікі |
Р. |
дзе́льніка |
дзе́льнікаў |
Д. |
дзе́льніку |
дзе́льнікам |
В. |
дзе́льнік |
дзе́льнікі |
Т. |
дзе́льнікам |
дзе́льнікамі |
М. |
дзе́льніку |
дзе́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дзе́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дзе́льніца |
дзе́льніцы |
Р. |
дзе́льніцы |
дзе́льніц |
Д. |
дзе́льніцы |
дзе́льніцам |
В. |
дзе́льніцу |
дзе́льніц |
Т. |
дзе́льніцай дзе́льніцаю |
дзе́льніцамі |
М. |
дзе́льніцы |
дзе́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзе́льніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
дзе́льніцтва |
Р. |
дзе́льніцтва |
Д. |
дзе́льніцтву |
В. |
дзе́льніцтва |
Т. |
дзе́льніцтвам |
М. |
дзе́льніцтве |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзе́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дзе́льны |
дзе́льная |
дзе́льнае |
дзе́льныя |
Р. |
дзе́льнага |
дзе́льнай дзе́льнае |
дзе́льнага |
дзе́льных |
Д. |
дзе́льнаму |
дзе́льнай |
дзе́льнаму |
дзе́льным |
В. |
дзе́льны (неадуш.) дзе́льнага (адуш.) |
дзе́льную |
дзе́льнае |
дзе́льныя (неадуш.) дзе́льных (адуш.) |
Т. |
дзе́льным |
дзе́льнай дзе́льнаю |
дзе́льным |
дзе́льнымі |
М. |
дзе́льным |
дзе́льнай |
дзе́льным |
дзе́льных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
дзе́ля
прыназоўнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Дзе́менка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Дзе́менка |
Р. |
Дзе́менкі |
Д. |
Дзе́менцы |
В. |
Дзе́менку |
Т. |
Дзе́менкай Дзе́менкаю |
М. |
Дзе́менцы |
Дземідо́ўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Дземідо́ўка |
Р. |
Дземідо́ўкі |
Д. |
Дземідо́ўцы |
В. |
Дземідо́ўку |
Т. |
Дземідо́ўкай Дземідо́ўкаю |
М. |
Дземідо́ўцы |
Дземіды́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Дземіды́ |
Р. |
Дземідо́ў |
Д. |
Дземіда́м |
В. |
Дземіды́ |
Т. |
Дземіда́мі |
М. |
Дземіда́х |