Verbum

анлайнавы слоўнік

мі́шневіцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	мі́шневіцкі	мі́шневіцкая	мі́шневіцкае	мі́шневіцкія
Р.	мі́шневіцкага	мі́шневіцкай мі́шневіцкае	мі́шневіцкага	мі́шневіцкіх
Д.	мі́шневіцкаму	мі́шневіцкай	мі́шневіцкаму	мі́шневіцкім
В.	мі́шневіцкі (неадуш.) мі́шневіцкага (адуш.)	мі́шневіцкую	мі́шневіцкае	мі́шневіцкія (неадуш.) мі́шневіцкіх (адуш.)
Т.	мі́шневіцкім	мі́шневіцкай мі́шневіцкаю	мі́шневіцкім	мі́шневіцкімі
М.	мі́шневіцкім	мі́шневіцкай	мі́шневіцкім	мі́шневіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Мі́шневічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Мі́шні

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Мішуко́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Мішу́лькі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мішура́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мішу́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мішу́рны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	мішу́рны	мішу́рная	мішу́рнае	мішу́рныя
Р.	мішу́рнага	мішу́рнай мішу́рнае	мішу́рнага	мішу́рных
Д.	мішу́рнаму	мішу́рнай	мішу́рнаму	мішу́рным
В.	мішу́рны (неадуш.) мішу́рнага (адуш.)	мішу́рную	мішу́рнае	мішу́рныя (неадуш.) мішу́рных (адуш.)
Т.	мішу́рным	мішу́рнай мішу́рнаю	мішу́рным	мішу́рнымі
М.	мішу́рным	мішу́рнай	мішу́рным	мішу́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Мішу́ткі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Мішу́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы