эзатэры́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эзатэры́чны |
эзатэры́чная |
эзатэры́чнае |
эзатэры́чныя |
Р. |
эзатэры́чнага |
эзатэры́чнай эзатэры́чнае |
эзатэры́чнага |
эзатэры́чных |
Д. |
эзатэры́чнаму |
эзатэры́чнай |
эзатэры́чнаму |
эзатэры́чным |
В. |
эзатэры́чны (неадуш.) эзатэры́чнага (адуш.) |
эзатэры́чную |
эзатэры́чнае |
эзатэры́чныя (неадуш.) эзатэры́чных (адуш.) |
Т. |
эзатэры́чным |
эзатэры́чнай эзатэры́чнаю |
эзатэры́чным |
эзатэры́чнымі |
М. |
эзатэры́чным |
эзатэры́чнай |
эзатэры́чным |
эзатэры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
эзафагаскапі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
эзафагаскапі́я |
Р. |
эзафагаскапі́і |
Д. |
эзафагаскапі́і |
В. |
эзафагаскапі́ю |
Т. |
эзафагаскапі́яй эзафагаскапі́яю |
М. |
эзафагаскапі́і |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
эзафагаско́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эзафагаско́п |
эзафагаско́пы |
Р. |
эзафагаско́па |
эзафагаско́паў |
Д. |
эзафагаско́пу |
эзафагаско́пам |
В. |
эзафагаско́п |
эзафагаско́пы |
Т. |
эзафагаско́пам |
эзафагаско́памі |
М. |
эзафагаско́пе |
эзафагаско́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эзафагатамі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
эзафагатамі́я |
Р. |
эзафагатамі́і |
Д. |
эзафагатамі́і |
В. |
эзафагатамі́ю |
Т. |
эзафагатамі́яй эзафагатамі́яю |
М. |
эзафагатамі́і |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
эзафагі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эзафагі́т |
Р. |
эзафагі́ту |
Д. |
эзафагі́ту |
В. |
эзафагі́т |
Т. |
эзафагі́там |
М. |
эзафагі́це |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эзеры́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эзеры́н |
Р. |
эзеры́ну |
Д. |
эзеры́ну |
В. |
эзеры́н |
Т. |
эзеры́нам |
М. |
эзеры́не |
Крыніцы:
piskunou2012.
Эзо́п
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Эзо́п |
Р. |
Эзо́па |
Д. |
Эзо́пу |
В. |
Эзо́па |
Т. |
Эзо́пам |
М. |
Эзо́пе |
эзо́паў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эзо́паў |
эзо́пава |
эзо́пава |
эзо́павы |
Р. |
эзо́павага |
эзо́павай эзо́павае |
эзо́павага |
эзо́павых |
Д. |
эзо́паваму |
эзо́павай |
эзо́паваму |
эзо́павым |
В. |
эзо́паў (неадуш.) эзо́павага (адуш.) |
эзо́паву |
эзо́пава |
эзо́павы (неадуш.) эзо́павых (адуш.) |
Т. |
эзо́павым |
эзо́павай эзо́паваю |
эзо́павым |
эзо́павымі |
М. |
эзо́павым |
эзо́павай |
эзо́павым |
эзо́павых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009.
эзо́паў
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эзо́паў |
эзо́пава |
эзо́пава |
эзо́павы |
Р. |
эзо́павага |
эзо́павай эзо́павае |
эзо́павага |
эзо́павых |
Д. |
эзо́паваму |
эзо́павай |
эзо́паваму |
эзо́павым |
В. |
эзо́паў (неадуш.) эзо́павага (адуш.) |
эзо́паву |
эзо́пава |
эзо́павы (неадуш.) эзо́павых (адуш.) |
Т. |
эзо́павым |
эзо́павай эзо́паваю |
эзо́павым |
эзо́павымі |
М. |
эзо́павым |
эзо́павай |
эзо́павым |
эзо́павых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009.