Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
бвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшя

рабу́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рабу́нскі рабу́нская рабу́нскае рабу́нскія
Р. рабу́нскага рабу́нскай
рабу́нскае		 рабу́нскага рабу́нскіх
Д. рабу́нскаму рабу́нскай рабу́нскаму рабу́нскім
В. рабу́нскі (неадуш.)
рабу́нскага (адуш.)		 рабу́нскую рабу́нскае рабу́нскія (неадуш.)
рабу́нскіх (адуш.)
Т. рабу́нскім рабу́нскай
рабу́нскаю		 рабу́нскім рабу́нскімі
М. рабу́нскім рабу́нскай рабу́нскім рабу́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ра́бунь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Ра́бунь
Р. Ра́буні
Д. Ра́буні
В. Ра́бунь
Т. Ра́бунню
М. Ра́буні

Рабуса́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Рабуса́
Р. Рабусы́
Д. Рабусе́
В. Рабусу́
Т. Рабусо́й
Рабусо́ю
М. Рабусе́

рабу́ста

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рабу́ста
Р. рабу́сты
Д. рабу́сце
В. рабу́сту
Т. рабу́стай
рабу́стаю
М. рабу́сце

Крыніцы: sbm2012.

рабу́ха

‘пярэстая жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рабу́ха рабу́хі
Р. рабу́хі рабу́х
Д. рабу́се рабу́хам
В. рабу́ху рабу́х
Т. рабу́хай
рабу́хаю		 рабу́хамі
М. рабу́се рабу́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

рабу́ха

‘хвароба тытуню’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рабу́ха
Р. рабу́хі
Д. рабу́се
В. рабу́ху
Т. рабу́хай
рабу́хаю
М. рабу́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

рабу́шка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рабу́шка рабу́шкі
Р. рабу́шкі рабу́шак
Д. рабу́шцы рабу́шкам
В. рабу́шку рабу́шак
Т. рабу́шкай
рабу́шкаю		 рабу́шкамі
М. рабу́шцы рабу́шках

Крыніцы: piskunou2012.

Рабу́шкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Рабу́шкі
Р. Рабу́шак
Рабу́шкаў
Д. Рабу́шкам
В. Рабу́шкі
Т. Рабу́шкамі
М. Рабу́шках

рабфа́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рабфа́к рабфа́кі
Р. рабфа́ка рабфа́каў
Д. рабфа́ку рабфа́кам
В. рабфа́к рабфа́кі
Т. рабфа́кам рабфа́камі
М. рабфа́ку рабфа́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

рабфа́кавец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рабфа́кавец рабфа́каўцы
Р. рабфа́каўца рабфа́каўцаў
Д. рабфа́каўцу рабфа́каўцам
В. рабфа́каўца рабфа́каўцаў
Т. рабфа́каўцам рабфа́каўцамі
М. рабфа́каўцу рабфа́каўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.