апалі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апалю́ |
апа́лім |
2-я ас. |
апа́ліш |
апа́ліце |
3-я ас. |
апа́ліць |
апа́ляць |
Прошлы час |
м. |
апалі́ў |
апалі́лі |
ж. |
апалі́ла |
н. |
апалі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апалі́ |
апалі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апалі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апало́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апало́г |
апало́гі |
Р. |
апало́га |
апало́гаў |
Д. |
апало́гу |
апало́гам |
В. |
апало́г |
апало́гі |
Т. |
апало́гам |
апало́гамі |
М. |
апало́гу |
апало́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
апало́гія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
апало́гія |
Р. |
апало́гіі |
Д. |
апало́гіі |
В. |
апало́гію |
Т. |
апало́гіяй апало́гіяю |
М. |
апало́гіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апало́йка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апало́йка |
апало́йкі |
Р. |
апало́йкі |
апало́ек |
Д. |
апало́йцы |
апало́йкам |
В. |
апало́йку |
апало́йкі |
Т. |
апало́йкай апало́йкаю |
апало́йкамі |
М. |
апало́йцы |
апало́йках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Апало́н
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Апало́н |
Апало́ны |
Р. |
Апало́на |
Апало́наў |
Д. |
Апало́ну |
Апало́нам |
В. |
Апало́на |
Апало́наў |
Т. |
Апало́нам |
Апало́намі |
М. |
Апало́не |
Апало́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Апало́наўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Апало́наўка |
Р. |
Апало́наўкі |
Д. |
Апало́наўцы |
В. |
Апало́наўку |
Т. |
Апало́наўкай Апало́наўкаю |
М. |
Апало́наўцы |
апало́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апало́нены |
апало́неная |
апало́ненае |
апало́неныя |
Р. |
апало́ненага |
апало́ненай апало́ненае |
апало́ненага |
апало́неных |
Д. |
апало́ненаму |
апало́ненай |
апало́ненаму |
апало́неным |
В. |
апало́нены (неадуш.) апало́ненага (адуш.) |
апало́неную |
апало́ненае |
апало́неныя (неадуш.) апало́неных (адуш.) |
Т. |
апало́неным |
апало́ненай апало́ненаю |
апало́неным |
апало́ненымі |
М. |
апало́неным |
апало́ненай |
апало́неным |
апало́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
апало́нік
‘лічынка жабы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апало́нік |
апало́нікі |
Р. |
апало́ніка |
апало́нікаў |
Д. |
апало́ніку |
апало́нікам |
В. |
апало́ніка |
апало́нікаў |
Т. |
апало́нікам |
апало́нікамі |
М. |
апало́ніку |
апало́ніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.