зневажа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зневажа́ю |
зневажа́ем |
| 2-я ас. |
зневажа́еш |
зневажа́еце |
| 3-я ас. |
зневажа́е |
зневажа́юць |
| Прошлы час |
| м. |
зневажа́ў |
зневажа́лі |
| ж. |
зневажа́ла |
| н. |
зневажа́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зневажа́й |
зневажа́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
зневажа́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зневажо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зневажо́ны |
зневажо́ная |
зневажо́нае |
зневажо́ныя |
| Р. |
зневажо́нага |
зневажо́най зневажо́нае |
зневажо́нага |
зневажо́ных |
| Д. |
зневажо́наму |
зневажо́най |
зневажо́наму |
зневажо́ным |
| В. |
зневажо́ны (неадуш.) зневажо́нага (адуш.) |
зневажо́ную |
зневажо́нае |
зневажо́ныя (неадуш.) зневажо́ных (адуш.) |
| Т. |
зневажо́ным |
зневажо́най зневажо́наю |
зневажо́ным |
зневажо́нымі |
| М. |
зневажо́ным |
зневажо́най |
зневажо́ным |
зневажо́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
зневажэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зневажэ́нне |
зневажэ́нні |
| Р. |
зневажэ́ння |
зневажэ́нняў |
| Д. |
зневажэ́нню |
зневажэ́нням |
| В. |
зневажэ́нне |
зневажэ́нні |
| Т. |
зневажэ́ннем |
зневажэ́ннямі |
| М. |
зневажэ́нні |
зневажэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
зне́відзь
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зне́відзь |
зне́відзі |
| Р. |
зне́відзя |
зне́відзяў |
| Д. |
зне́відзю |
зне́відзям |
| В. |
зне́відзя |
зне́відзяў |
| Т. |
зне́відзем |
зне́відзямі |
| М. |
зне́відзі |
зне́відзях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
зневяра́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зневяра́юся |
зневяра́емся |
| 2-я ас. |
зневяра́ешся |
зневяра́ецеся |
| 3-я ас. |
зневяра́ецца |
зневяра́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
зневяра́ўся |
зневяра́ліся |
| ж. |
зневяра́лася |
| н. |
зневяра́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зневяра́йся |
зневяра́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
зневяра́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
зневяра́ць
‘пазбаўляць веры ў каго-небудзь, што-небудзь, расчароўваць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зневяра́ю |
зневяра́ем |
| 2-я ас. |
зневяра́еш |
зневяра́еце |
| 3-я ас. |
зневяра́е |
зневяра́юць |
| Прошлы час |
| м. |
зневяра́ў |
зневяра́лі |
| ж. |
зневяра́ла |
| н. |
зневяра́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зневяра́й |
зневяра́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
зневяра́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
знедужэ́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
знедужэ́ласць |
| Р. |
знедужэ́ласці |
| Д. |
знедужэ́ласці |
| В. |
знедужэ́ласць |
| Т. |
знедужэ́ласцю |
| М. |
знедужэ́ласці |
Крыніцы:
piskunou2012.