зневяра́ць

‘пазбаўляць веры ў каго-небудзь, што-небудзь, расчароўваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зневяра́ю зневяра́ем
2-я ас. зневяра́еш зневяра́еце
3-я ас. зневяра́е зневяра́юць
Прошлы час
м. зневяра́ў зневяра́лі
ж. зневяра́ла
н. зневяра́ла
Загадны лад
2-я ас. зневяра́й зневяра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зневяра́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)