разбура́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разбура́льніца |
разбура́льніцы |
| Р. |
разбура́льніцы |
разбура́льніц |
| Д. |
разбура́льніцы |
разбура́льніцам |
| В. |
разбура́льніцу |
разбура́льніц |
| Т. |
разбура́льніцай разбура́льніцаю |
разбура́льніцамі |
| М. |
разбура́льніцы |
разбура́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
разбура́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разбура́льніцкі |
разбура́льніцкая |
разбура́льніцкае |
разбура́льніцкія |
| Р. |
разбура́льніцкага |
разбура́льніцкай разбура́льніцкае |
разбура́льніцкага |
разбура́льніцкіх |
| Д. |
разбура́льніцкаму |
разбура́льніцкай |
разбура́льніцкаму |
разбура́льніцкім |
| В. |
разбура́льніцкі (неадуш.) разбура́льніцкага (адуш.) |
разбура́льніцкую |
разбура́льніцкае |
разбура́льніцкія (неадуш.) разбура́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
разбура́льніцкім |
разбура́льніцкай разбура́льніцкаю |
разбура́льніцкім |
разбура́льніцкімі |
| М. |
разбура́льніцкім |
разбура́льніцкай |
разбура́льніцкім |
разбура́льніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
разбура́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разбура́льны |
разбура́льная |
разбура́льнае |
разбура́льныя |
| Р. |
разбура́льнага |
разбура́льнай разбура́льнае |
разбура́льнага |
разбура́льных |
| Д. |
разбура́льнаму |
разбура́льнай |
разбура́льнаму |
разбура́льным |
| В. |
разбура́льны (неадуш.) разбура́льнага (адуш.) |
разбура́льную |
разбура́льнае |
разбура́льныя (неадуш.) разбура́льных (адуш.) |
| Т. |
разбура́льным |
разбура́льнай разбура́льнаю |
разбура́льным |
разбура́льнымі |
| М. |
разбура́льным |
разбура́льнай |
разбура́льным |
разбура́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разбу́ранасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разбу́ранасць |
| Р. |
разбу́ранасці |
| Д. |
разбу́ранасці |
| В. |
разбу́ранасць |
| Т. |
разбу́ранасцю |
| М. |
разбу́ранасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
разбу́раны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разбу́раны |
разбу́раная |
разбу́ранае |
разбу́раныя |
| Р. |
разбу́ранага |
разбу́ранай разбу́ранае |
разбу́ранага |
разбу́раных |
| Д. |
разбу́ранаму |
разбу́ранай |
разбу́ранаму |
разбу́раным |
| В. |
разбу́раны (неадуш.) разбу́ранага (адуш.) |
разбу́раную |
разбу́ранае |
разбу́раныя (неадуш.) разбу́раных (адуш.) |
| Т. |
разбу́раным |
разбу́ранай разбу́ранаю |
разбу́раным |
разбу́ранымі |
| М. |
разбу́раным |
разбу́ранай |
разбу́раным |
разбу́раных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
разбу́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разбу́раны |
разбу́раная |
разбу́ранае |
разбу́раныя |
| Р. |
разбу́ранага |
разбу́ранай разбу́ранае |
разбу́ранага |
разбу́раных |
| Д. |
разбу́ранаму |
разбу́ранай |
разбу́ранаму |
разбу́раным |
| В. |
разбу́раны (неадуш.) разбу́ранага (адуш.) |
разбу́раную |
разбу́ранае |
разбу́раныя (неадуш.) разбу́раных (адуш.) |
| Т. |
разбу́раным |
разбу́ранай разбу́ранаю |
разбу́раным |
разбу́ранымі |
| М. |
разбу́раным |
разбу́ранай |
разбу́раным |
разбу́раных |
Кароткая форма: разбу́рана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
разбура́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
разбура́ецца |
разбура́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
разбура́ўся |
разбура́ліся |
| ж. |
разбура́лася |
| н. |
разбура́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разбура́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разбура́ю |
разбура́ем |
| 2-я ас. |
разбура́еш |
разбура́еце |
| 3-я ас. |
разбура́е |
разбура́юць |
| Прошлы час |
| м. |
разбура́ў |
разбура́лі |
| ж. |
разбура́ла |
| н. |
разбура́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разбура́й |
разбура́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разбура́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разбу́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разбу́рванне |
| Р. |
разбу́рвання |
| Д. |
разбу́рванню |
| В. |
разбу́рванне |
| Т. |
разбу́рваннем |
| М. |
разбу́рванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
разбу́рвацца
дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
разбу́рваецца |
разбу́рваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
разбу́рваўся |
разбу́рваліся |
| ж. |
разбу́рвалася |
| н. |
разбу́рвалася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.