апяя́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апяя́ны |
апяя́ная |
апяя́нае |
апяя́ныя |
| Р. |
апяя́нага |
апяя́най апяя́нае |
апяя́нага |
апяя́ных |
| Д. |
апяя́наму |
апяя́най |
апяя́наму |
апяя́ным |
| В. |
апяя́ны (неадуш.) апяя́нага (адуш.) |
апяя́ную |
апяя́нае |
апяя́ныя (неадуш.) апяя́ных (адуш.) |
| Т. |
апяя́ным |
апяя́най апяя́наю |
апяя́ным |
апяя́нымі |
| М. |
апяя́ным |
апяя́най |
апяя́ным |
апяя́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апяя́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апяя́ны |
апяя́ная |
апяя́нае |
апяя́ныя |
| Р. |
апяя́нага |
апяя́най апяя́нае |
апяя́нага |
апяя́ных |
| Д. |
апяя́наму |
апяя́най |
апяя́наму |
апяя́ным |
| В. |
апяя́ны (неадуш.) апяя́нага (адуш.) |
апяя́ную |
апяя́нае |
апяя́ныя (неадуш.) апяя́ных (адуш.) |
| Т. |
апяя́ным |
апяя́най апяя́наю |
апяя́ным |
апяя́нымі |
| М. |
апяя́ным |
апяя́най |
апяя́ным |
апяя́ных |
Кароткая форма: апяя́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апяя́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апяю́ |
апяё́м |
| 2-я ас. |
апяе́ш |
апеяце́ |
| 3-я ас. |
апяе́ |
апяю́ць |
| Прошлы час |
| м. |
апяя́ў |
апяя́лі |
| ж. |
апяя́ла |
| н. |
апяя́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
апяя́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ап-а́рт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ап-а́рт |
| Р. |
ап-а́рту |
| Д. |
ап-а́рту |
| В. |
ап-а́рт |
| Т. |
ап-а́ртам |
| М. |
ап-а́рце |
Крыніцы:
piskunou2012.