знату́рыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знату́руся |
знату́рымся |
2-я ас. |
знату́рышся |
знату́рыцеся |
3-я ас. |
знату́рыцца |
знату́рацца |
Прошлы час |
м. |
знату́рыўся |
знату́рыліся |
ж. |
знату́рылася |
н. |
знату́рылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
знату́рся |
знату́рцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знату́рыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
знату́рыць
‘прывучыць каго-небудзь да ўпартасці’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знату́ру |
знату́рым |
2-я ас. |
знату́рыш |
знату́рыце |
3-я ас. |
знату́рыць |
знату́раць |
Прошлы час |
м. |
знату́рыў |
знату́рылі |
ж. |
знату́рыла |
н. |
знату́рыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
знату́р |
знату́рце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знату́рыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зна́ўства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
зна́ўства |
Р. |
зна́ўства |
Д. |
зна́ўству |
В. |
зна́ўства |
Т. |
зна́ўствам |
М. |
зна́ўстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
зна́ўца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зна́ўца |
зна́ўцы |
Р. |
зна́ўцы |
зна́ўцаў |
Д. |
зна́ўцу |
зна́ўцам |
В. |
зна́ўцу |
зна́ўцаў |
Т. |
зна́ўцам |
зна́ўцамі |
М. |
зна́ўцу |
зна́ўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
знаха́біцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знаха́блюся |
знаха́бімся |
2-я ас. |
знаха́бішся |
знаха́біцеся |
3-я ас. |
знаха́біцца |
знаха́бяцца |
Прошлы час |
м. |
знаха́біўся |
знаха́біліся |
ж. |
знаха́білася |
н. |
знаха́білася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знаха́біўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
знаха́ліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знаха́лю |
знаха́лім |
2-я ас. |
знаха́ліш |
знаха́ліце |
3-я ас. |
знаха́ліць |
знаха́ляць |
Прошлы час |
м. |
знаха́ліў |
знаха́лілі |
ж. |
знаха́ліла |
н. |
знаха́ліла |
Загадны лад |
2-я ас. |
знаха́ль |
знаха́льце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знаха́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
знаха́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
знаха́р |
знахары́ |
Р. |
знахара́ |
знахаро́ў |
Д. |
знахару́ |
знахара́м |
В. |
знахара́ |
знахаро́ў |
Т. |
знахаро́м |
знахара́мі |
М. |
знахару́ |
знахара́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
знахарава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знахару́ю |
знахару́ем |
2-я ас. |
знахару́еш |
знахару́еце |
3-я ас. |
знахару́е |
знахару́юць |
Прошлы час |
м. |
знахарава́ў |
знахарава́лі |
ж. |
знахарава́ла |
н. |
знахарава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
знахару́й |
знахару́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
знахару́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
знаха́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
знаха́рка |
знаха́ркі |
Р. |
знаха́ркі |
знаха́рак |
Д. |
знаха́рцы |
знаха́ркам |
В. |
знаха́рку |
знаха́рак |
Т. |
знаха́ркай знаха́ркаю |
знаха́ркамі |
М. |
знаха́рцы |
знаха́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.