знату́рыць

‘прывучыць каго-небудзь да ўпартасці’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. знату́ру знату́рым
2-я ас. знату́рыш знату́рыце
3-я ас. знату́рыць знату́раць
Прошлы час
м. знату́рыў знату́рылі
ж. знату́рыла
н. знату́рыла
Загадны лад
2-я ас. знату́р знату́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час знату́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)