знахарава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. знахару́ю знахару́ем
2-я ас. знахару́еш знахару́еце
3-я ас. знахару́е знахару́юць
Прошлы час
м. знахарава́ў знахарава́лі
ж. знахарава́ла
н. знахарава́ла
Загадны лад
2-я ас. знахару́й знахару́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час знахару́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)