адапхну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
адапхну́ |
адапхнё́м |
2-я ас. |
адапхне́ш |
адапхняце́ |
3-я ас. |
адапхне́ |
адапхну́ць |
Прошлы час |
м. |
адапхну́ў |
адапхну́лі |
ж. |
адапхну́ла |
н. |
адапхну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
адапхні́ |
адапхні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
адапхну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
адара́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
адара́нт |
адара́нты |
Р. |
адара́нту |
адара́нтаў |
Д. |
адара́нту |
адара́нтам |
В. |
адара́нт |
адара́нты |
Т. |
адара́нтам |
адара́нтамі |
М. |
адара́нце |
адара́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
адара́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
адара́ны |
адара́ная |
адара́нае |
адара́ныя |
Р. |
адара́нага |
адара́най адара́нае |
адара́нага |
адара́ных |
Д. |
адара́наму |
адара́най |
адара́наму |
адара́ным |
В. |
адара́ны (неадуш.) адара́нага (адуш.) |
адара́ную |
адара́нае |
адара́ныя (неадуш.) адара́ных (адуш.) |
Т. |
адара́ным |
адара́най адара́наю |
адара́ным |
адара́нымі |
М. |
адара́ным |
адара́най |
адара́ным |
адара́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
адара́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
адара́ны |
адара́ная |
адара́нае |
адара́ныя |
Р. |
адара́нага |
адара́най адара́нае |
адара́нага |
адара́ных |
Д. |
адара́наму |
адара́най |
адара́наму |
адара́ным |
В. |
адара́ны (неадуш.) адара́нага (адуш.) |
адара́ную |
адара́нае |
адара́ныя (неадуш.) адара́ных (адуш.) |
Т. |
адара́ным |
адара́най адара́наю |
адара́ным |
адара́нымі |
М. |
адара́ным |
адара́най |
адара́ным |
адара́ных |
Кароткая форма: адара́на.
Іншыя варыянты:
адво́раны.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
адара́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
адара́тар |
адара́тары |
Р. |
адара́тара |
адара́тараў |
Д. |
адара́тару |
адара́тарам |
В. |
адара́тар |
адара́тары |
Т. |
адара́тарам |
адара́тарамі |
М. |
адара́тары |
адара́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
адара́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
адару́ся |
адаро́мся |
2-я ас. |
адарэ́шся |
адараце́ся |
3-я ас. |
адарэ́цца |
адару́цца |
Прошлы час |
м. |
адара́ўся |
адара́ліся |
ж. |
адара́лася |
н. |
адара́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
адара́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
адара́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
адара́цыя |
Р. |
адара́цыі |
Д. |
адара́цыі |
В. |
адара́цыю |
Т. |
адара́цыяй адара́цыяю |
М. |
адара́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
адара́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
адару́ |
адаро́м |
2-я ас. |
адарэ́ш |
адараце́ |
3-я ас. |
адарэ́ |
адару́ць |
Прошлы час |
м. |
адара́ў |
адара́лі |
ж. |
адара́ла |
н. |
адара́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
адара́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
адарва́на
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
адарва́на |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
адарва́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
адарва́насць |
Р. |
адарва́насці |
Д. |
адарва́насці |
В. |
адарва́насць |
Т. |
адарва́насцю |
М. |
адарва́насці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.